Your ships around me

Nick Cave and the Bad Seeds - I Let Love In (live from Paris)

Εκείνο που γλίτωσε απ' τα σκάγια

-Μπορείς να έρθεις;
- Ξεκινάω.

Για όσο οι παρουσίες είναι ακόμα επιτακτικές, ιδίως πριν αρχίσει να αστράφτει και να βροντάει, πίνουμε για όσους φεύγουν αλλά μπορούμε να το κάνουμε γιατί εμείς μένουμε, γιατί όποιος μένει, ξέρει πως αυτό είναι πιο δύσκολο.

Και ευτυχώς δηλαδή που μπορούμε ακόμα να νιώσουμε εκείνο το βλέμμα και τις εκλεκτικές συγγένειες, μέσα στην πόλη που ξέρει να κρύβει και να φανερώνει την ίδια στιγμή. Οι συμμορίες μετράνε.

Κι αυτά που δεν ξέρω να σου πω, ξέρεις να τα ακούς έτσι κι αλλιώς.

The Shins - Caring is creepy

This one is different, because it's ours

Συμβαίνουν πολλά που δεν περίμενα να συμβούν.
Ας πούμε, να απορρίπτω δουλειές. Αστείο είναι για κάποιον που τα εργασιακά του έχουν περάσει τα μύρια όσα τα τελευταία δύο χρόνια. Το πιο αστείο είναι ότι το κάνω χωρίς καμία (σχεδόν) τύψη.

Συμβαίνει να είμαι τόσο κουρασμένη.
Να μην αντέχω συγκεκριμένες συμπεριφορές πια. Που πήγε η κατανόησή μου; Την πήρε το εύρηκα;
Κι όταν έρθει η ώρα να ζητήσω την ίδια; Θα μου κακοφανεί αν ο άλλος δεν την δείξει;
Δεν ξέρω.

The Smiths - Hand in Glove

Ε τώρα τι θες; ακόμα Smiths ακούω, είπαμε. Επίσης ακόμα βλέπω τις φάτσες που έβλεπα στο προαύλιο του σχολείου, παρόλα τα χρόνια που πέρασαν.
Ο Ν. έχει δίκιο - μάλλον. Ίσως ο χρόνος να μετριέται με τους ανθρώπους που αφήνουμε πίσω. Αυτούς που θυμάσαι όταν περνάς από συγκεκριμένες γειτονιές και λές "να, αυτή την ανηφόρα ανέβαινα για το σπίτι του/ το σπίτι της" - τότε που όλα είχαν τουλάχιστον 25 διαστάσεις.

Συμβαίνει να φεύγουν αγαπημένα μου πρόσωπα και να μην ξέρω πότε θα τα ξαναδώ. Αυτό το συγκεκριμένο δεν είμαι σίγουρη ότι το έχω εμπεδώσει ακόμα. Αλλά δεν ανησυχώ γιατί θάμαστε αγάπη μου οι μόνοι αληθινοί, εσύ ο γιος του Μεγάλου Μανιτού κι εγώ η Κρέμα του Φλογάτου Παγωτού.

Θα συναντηθούμε στο σαλούν - Σαββίνα Γιαννάτου και Γιάννης Παλαμίδας (Λένα Πλάτωνος - Σαμποτάζ)

Συμβαίνει η Ε. να κλαίει ακούγοντας Leonard Cohen και να προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά από τώρα για τη συναυλία του Νικολάκη.

Να είσαι διαρκώς μπροστά από αποφάσεις ακόμα κι όταν νιώθεις ότι δεν σε αφορούν άμεσα, να αποδεικνύεις, να κλωτσάς, να πλακώνεσαι, να γελάς, να κάνεις σχέδια που ξέρεις ότι δεν θα γίνουν, να διαπιστώνεις ότι κι εδώ που είσαι, ούτε αυτό το περίμενες.

Να λαμβάνεις υπερατλαντικά τηλεφωνήματα μέσα στη νύχτα και να ονειρεύεσαι μακρινά ταξίδια.

Να σχεδιάζεις καλοκαιρινές ευτυχίες (ούτε κι αυτό το έχω εμπεδώσει).

Τα λόγια από μακριά να μη σε φτάνουν πια.

Συμβαίνει η μέρα σου να γίνεται τέλεια γιατί στρώθηκες με έναν καφέ στα σκαλιά ενός σπιτιού, κουβαλώντας δώρα, παίζοντας κυνηγητό στο πατάρι του Ελευθερουδάκη γιατί ανακάλυψες έναν θησαυρό, σαχλαμαρίζοντας στον ήλιο, ξεχνώντας τα πάντα.

Sia - Breathe me


Υ.Γ. Tim Buckley - Hallucinations
για να μη λέτε ότι βάζω συνέχεια τραγούδια από τον γιόκα του.

Postalia

Ντίαρ Αγία Ανύπαρκτη, πάει καιρός που δεν σου έχω γράψει.

Αν και όλα σε σένα τα γράφω. Δεν υπάρχει άλλος. Στο υπόσχομαι.



Επιτέλους άρχισε να δροσίζει.

Παραγγέλνουμε Kaiser και παίζουμε κρυφτό, ενίοτε και κυνηγητό με όσα μας βρίσκουν ύπουλα τη νύχτα, καθώς στρίβουμε το τελευταίο τσιγάρο της ημέρας.

PJ Harvey - One time too many

I know the bottom, she says.
I know it with my great tap root;
It is what you fear. I do not fear it: I have been there.



Μετά με κοιτάς στα μάτια και καταλαβαίνω ότι όλοι είμαστε μόνοι, γι'αυτό και είναι τόσο όμορφα όταν συναντιόμαστε. Είναι γιορτή.

Και η φωνή σου είναι ακόμα οικεία, ακόμα κι όταν με ρωτάς πράγματα που δεν αντέχω. Ξέρω να σου απαντήσω αλλά δεν το κάνω. Μου φτάνει που σε ακούω.

Λένα Πλάτωνος - Μπλε/ Μιραμπίλια/ Στόπ



Ι am incapable of more knowledge.

Elliott Smith - Waltz #2 (XO)

Δώσαμε. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Δώσαμε και πήραμε.

Rufus Wainwright - 14th street

Πήραμε χαμόγελα, αγκαλιές, σιωπές, δώρα, λέξεις, εικόνες, φιλιά, μουσικές, γέλια, κουβέντες, ελπίδες και απελπισίες. Ρίξε βλέμματα για να βρεις τον δρόμο της επιστροφής.

Jeff Buckley - Dream Brother