tinselworm

Καταλαβαίνω ότι αλλάζει ο χρόνος όταν έρχεται η ώρα να αλλάξω ημερολόγιο. Το ίδιο εκείνο μικρό μαύρο moleskine. Εκεί μέσα χωρούσαν τα πάντα. Μέρες και νύχτες. Γενέθλια και γιορτές. Κάθε χρόνο σβήνω και από μερικά ονόματα. Αυτά που δεν θέλω στον επόμενο χρόνο. Αυτό που θα αφήσω σε λίγο, έχει γεμίσει ραβασάκια που μου άφηνες στο σπίτι όταν έλειπα, εισιτήρια τρένων, παραστάσεων, μουσείων.

Η τρέλα των ημερών κρατάει λίγο. Κόσμος πάει κι έρχεται. Το σημαντικό ήταν ότι μοιράστηκα μαζί σου σιωπή – εκεί που βλέπαμε ταινία και είχαμε τα πόδια πάνω στο τραπέζι. Επίτευγμα το να μοιράζεσαι σιωπή. Καμιά φορά θυμάμαι αυτές τις στιγμές σιωπής περισσότερο από τα λόγια.
Υπάρχει ένα βράδι που το περνάς χορεύοντας μέχρι πρωίας με τους φίλους σου. Στο είπα, ένα βράδι μαζί τους και ξεχνάς τα πάντα.


(L.L.)

Σίγουρα ο χαμός της φίλης μου ήταν αυτό που θα κάνει το 2007 να μη φύγει ποτέ από το μυαλό μου. Ως τη χρονιά που έμαθα μια για πάντα την αξία των στιγμών με όσους αγαπάς. Αυτή η απώλεια είναι κάτι που υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, κάθε στιγμή, όσο καλή κι αν είναι. Είναι εκεί και μου θυμίζει ότι όσο είμαι ακόμα εδώ, έχω την ευκαιρία και το περιθώριο να κάνω κάτι. Για όσο αυτή η μηχανή είναι δική μου.

Ήταν μια περίεργη χρονιά. Λίγο σαπουνόπερα – τα είχε όλα: κηδεία, γάμο, αλλαγή δουλειάς, ίντριγκες, μυστικά, ψέματα. Είχε όμως και πολύ αλήθεια. Εκτυφλωτική και αδιαμφισβήτητη. Διαπιστώσεις. Πολύ γέλιο και πολύ αγάπη. Αγκαλιές. Ταξίδια. Μουσικές. Σαν μερικά πράγματα να βρήκαν τη θέση τους.Και ανακαλύψεις, ανθρώπων νέων, αλλά και των παλαιότερων. Αυτών που κάνουν κάθε μέρα μια ανακάλυψη, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Θησαυρών που ίσως τελικά και να υπάρχουν ακόμα εκεί έξω.



Δεν έκανα ποτέ new year's resolutions: είμαι αδύναμος χαρακτήρας και ξέρω ότι δεν θα κρατήσω τίποτα, ιδιαίτερα αποφάσεις τύπου: θα κόψω το κάπνισμα (as if). Κάπου ανάμεσα στις αλλαγές και τους ανθρώπους, έβλεπα τις αποφάσεις να παίρνονται από μόνες τους, σαν αυτόματη κίνηση που είχα ξεχάσει πως γίνεται. Σαν ένα κομμένο μέλος να εμφανίστηκε ξανά από το πουθενά και να άρχισε να δρα. Και άρχισα πια να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση, αντί να κυνηγάω ό,τι με χάλαγε, θεωρώντας ότι θα το "φτιάξω". ή έστω, θα "φτιάξει" ως διά μαγείας. Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ καλή στο να "φτιάχνω" τίποτα, ακριβώς γιατί δεν ήθελα ποτέ να με "φτιάξει" και κανείς.



(Loretta Lux - εκεί που ο Balthus τα πίνει με την Diane Arbus)



Hera - Gui Boratto
(μια ευγενική μουσική επιμόρφωση από τον Fresh Air - thnx)

Kiss Kiss - Yeah Yeah Yeahs

Song for Jesse - Nick Cave and Warren Ellis (από τη μουσική της ταινίας The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford)

Silverlake pills (Gui Boratto remix) - John Digweed (Transitions volume 3)




καλή χρονιά

ψήνεσαι στην αλήθεια

τελείες. όχι αποσιωπητικά.

όσο περνάει ο καιρός, καταλαβαίνω γιατί επινοήθηκαν.

σε είδα σαν να μην έχεις πια κουράγιο να ψάξεις για το ξέφωτο, κι ας το έχεις μέσα σου. κι όταν μ' αγκαλιάζεις, όλα μοιάζουν απλά, σαν να μη χρειάζονται κόπο, αποφάσεις, κινήσεις. σαν να ήταν πάντα εκεί κι απλώς πρέπει να απλώσεις το χέρι. και τα δικά μου χέρια σαν να σκούριασαν λίγο.

παίζουμε πετροπόλεμο με τους καθρέφτες μας.

στο ενδιάμεσο, η νέα σου βεράντα, μεγάλες βόλτες το βράδι, σινεμά, κούραση, γέλιο, απορίες που λύνω με παραδειγματική ταχύτητα πια, βιβλία, νοσταλγία, νοσταλγία, δεν είναι ο χρόνος, δεν είναι τίποτα, είναι εκείνη η άλλη ζωή, που αντέχαμε χωρίς να σκεφτόμαστε, ή μήπως τελικά έτσι νομίζαμε; αλλά υπάρχει και μια μεγάλη ανακούφιση, έχω ξαποστάσει στα βράδια που η σκέψη σου με κάνει να χαμογελάω.



οδηγείς στον περιφερειακό και ο ήλιος έχει ξεφτίσει πάνω στα σύννεφα. θέλω να τον τινάξω από πάνω μου σαν ψίχουλο αλλά δεν μπορώ, γιατί τελικά έχει μπει στα μάτια μου και δεν λέει να βγει. κάνει τα πάντα να αστράφτουν ξεγυμνωμένα.
ίσως γιατί κάποια στιγμή δεν έχει νόημα το κρυφτό.

τα βράδια, η πόλη είναι ένα τεράστιο φωτογραφικό άλμπουμ με έτοιμες λεζάντες (εδώ που, εδώ τότε, κι εκεί, παρακάτω ψάχναμε κάπου να πάμε, εκεί με περίμενες, αλλού σε είδα πρώτη φορά, εκεί η τελετουργία, οι δρόμοι) , ένα υποδόριο τατουάζ λαβυρίνθου.

θα μετρηθούμε όταν κάτσει ο κουρνιαχτός

τραγουδάκι

βιολοντσέλο στο πόδι

Ράμματα σταυροβελονιά σε ρε μείζονα - και μια ρακί

ράμματα στη γούνα μου - κανονικό lego



Aντιμέτωπη με τη σχιζοφρένεια του shuffle. Και τα βιβλία μου. Το κοριτσάκι με τα βιβλία, πιο επικίνδυνα από τα σπίρτα.

λουσακιανό κρασί

Για μια στιγμή ένιωσα θωρακισμένος.

Τίποτα δεν μου είχε φανεί...πιο αληθινό...από ετούτη τη στιγμή

ήθελα να στο πω χτες στο τηλέφωνο αλλά η γνωστή λίστα ερωταπαντήσεων μου έρχεται πάντα πιο εύκολη.

έκανες αυτοσυντήρηση;

κάνω και τίποτε άλλο;

χαμέμηλον

κάθομαι και με ακούω όπως ακούει κανείς τα τρένα να έρχονται βάζοντας το αυτί του στις ράγες. το ακούω και περιμένω να έρθει. για πρώτη ίσως φορά, δεν θα τρέξω προς την αντίθετη κατεύθυνση.

εκτοξεύω αρνήσεις που είναι καταφάσεις γυρισμένες ανάποδα, σαν μανίκια. με την πλάτη στο πάτωμα και ξεκολλημένες ταμπέλες.

affection

δεν γέρνω προς τα πουθενά. κάνω ασκήσεις ισορροπίας, κουβαλώντας τα χρέη μου στο κεφάλι μου, κρατώντας ίσια την πλάτη μου. σαν χρονομέτρης που κόλλησε.

like a breast that you can suckle




πιστεύω εις μια αυτοαναφορικότητα. όλα τα άλλα είναι καθρέφτες.

αντιγράφω: bacon και η ωμότητα των πραγμάτων. τόσο ωμά κι όμως τα καταπίνουμε αμάσητα.

είμαι έτοιμη να πάρω τον κουβά με το ποπ κορν και να αρχίσω να παρακολουθώ. αρχίζει και γίνεται ενδιαφέρον.
έχω πετάξει τα ρεβυθάκια μου σε τόσους δρόμους, κάπου θα βρω να γυρίσω.

Το ύφος είναι η απάντηση στα πάντα
ένας καινούργιος τρόπος για να επιχειρήσεις κάτι βλακώδες
ή κάτι επικίνδυνο
Να κάνεις κάτι βλακώδες με ύφος
είναι προτιμότερο, παρά να κάνεις
κάτι επικίνδυνο δίχως ύφος



ύφος είναι η διαφορά
ένας τρόπος να κάνεις,
ένας τρόπος να είσαι.

Ένα modus βρε αδερφέ. σαν τον αυτόματο πιλότο. που στο τέλος θα το ρίξει το αεροπλάνο, γιατί τον υπερτίμησαν.

δεν ανησυχώ. χειμώνιασε. τώρα τα πράγματα γίνονται αλλιώς.
τόσο αλλιώς, που δεν τα προλαβαίνεις.

του μανώλη θεοδωράκη