Φυσικα, τελειως φυσικα

Να περασεις στο αιμα αυτων που σ' αγκαλιασαν προσκαιρα

Κυριακή, Μαρτίου 08, 2020

Unquiet

›
Πολλές φορές, με πιάνει μια μανία να γράψω- και μετά δεν έχω τίποτα να πω. Ίσως επειδή έχω τόσα πολλά. Η ζωή μου άλλαξε πάρα πολύ από ...
Τρίτη, Μαΐου 15, 2018

Tear us apart, again

›
Μπήκα εδώ για να δω τι είχα γράψει όταν πέθανες. Πέρασαν 11 χρόνια φέτος . Έντεκα . Πάνω από 10. Είδα ότι μέτραγα τ...
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 10, 2016

›
Ανεβοκατεβάζοντας τον διακόπτη που έχω όταν πηγαίνω στην Ελλάδα, στο τέλος βραχυκυκλώνω, δεν ξέρω που είμαι - απλά πηγαίνω από το ένα αερ...
1 σχόλιο:
Κυριακή, Αυγούστου 07, 2016

›
Καμιά φορά σκέφτομαι, μην πυροβολείτε τον μετανάστη. Αρκετά πυροβολεί ο ίδιος τον εαυτό του. Μέσα στο λεωφορείο, ακούω ραδιόφωνο...
Κυριακή, Μαΐου 04, 2014

don't walk away in silence

›
Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι η μοναδική πατρίδα που έχω μέσα μου είναι ένα ιδεολόγημα φτιαγμένο από μουσικές, συγγραφείς, αναμνήσεις και αισ...
Σάββατο, Ιανουαρίου 18, 2014

Dreaded sunny days

›
Πατάω στα πεζοδρόμια σαν να πατάω στις φλέβες μου. Δυνατά, για να βγει όλο το αίμα της ζωής που άφησα στις σχισμάδες και τις κακοτεχνί...
Δευτέρα, Ιουλίου 22, 2013

Working girl

›
Αυτό το καλοκαίρι, σκάβω εκδοχές μου που δεν ήξερα ότι είχα. Τις σκάβω από το χώμα, από τον αέρα, από το τίποτα από το οποίο πιάνομαι δια...
›
Αρχική σελίδα
Προβολή έκδοσης ιστού

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Μαρκησία του Ο.
"Όλα όσα ο άνθρωπος εκθέτει είναι σημειώσεις στο περιθώριο ενός κειμένου που έχει σβηστεί ολοσχερώς. Από το νόημα της σημείωσης υποθέτουμε ποιο πρέπει να ήταν το νόημα του κειμένου. Αλλά απομένει πάντα μια αμφιβολία και τα πιθανά νοήματα είναι πολλά"
Προβολή πλήρους προφίλ
Από το Blogger.