Sugar and preserve my days like fruit

Έχω αυτή τη φωτογραφία στην ντουλάπα μου. Πολλοί φίλοι με έχουν ρωτήσει ποιά είναι και γιατί έβαλα μια δαρμένη γυναίκα να τη βλέπω μέρα νύχτα.
Είναι η Ναν Γκόλντιν, που έχει φωτογραφήσει τον εαυτό της ένα μήνα αφότου την ξυλοκόπησε ο τότε φίλος της.
Οι φωτογραφίες της Γκόλντιν είναι τραυματικές, ακόμα κι όταν δείχνουν ερωτευμένα ζευγάρια. Μόνο που εδώ ο εαυτός της είναι αυτό που λέμε testis και superstes, μάρτυρας και επιζώντας, ολόκληρη μια ζωντανή απόδειξη του τι συνέβη, ενώ χρησιμοποιεί το μέσο που πιστοποιεί ότι αυτό υπήρξε.
Ίσως να με συγκινεί το θάρρος της, ή η εμμονή της να κρατήσει αυτή την εικόνα του εαυτού της. Ίσως επειδή μπόρεσε να βάλει κόκκινο κραγιόν.

Nick Cave and the Bad Seeds - Loverman

Γύρισα σελίδα στο ημερολόγιο. Με υποδέχτηκαν κάτι ροδάκινα και ο αριθμός 1. Δεν ξέρω τι μήνας νομίζω ότι είναι, αν και ο Οκτώβρης δεν με χαλάει. Τουλάχιστον δεν είναι Σεπτέμβρης.
Ο μήνας περιλαμβάνει αποχαιρετισμούς, γενέθλια, ξεκινήματα, και τις κλασικές τελετουργίες στις βουνοπλαγιές. Μετά θα χειμωνιάσει και έχω νοσταλγήσει ένα κονιάκ στο Au Revoir, ένα ταξίδι σε κρύα κλίματα και μια αίσθηση του χρόνου που έχασα.



Liz Phair - Headache

Δεν ξέρω αν πλησιάζω ή απομακρύνομαι, αλλά σίγουρα πηγαίνω.



Nick Cave and the Bad Seeds - Cannibal's Hymn

Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Nα μην τις παίρνει ο άνεμος.

Iron Maiden - Transylvania