Tumulte

ελληνικός καφές. μοβ νύχια και γκρι μπότες. μια κλεμμένη μπουκάλα κρασί, πολλά στριφτά, γέλια σε ένα πατάρι. φορητό τασάκι και μαύρα ρούχα. άδειοι δρόμοι αργά το βράδι που γυρνάω από το σπίτι σου. οι λεωφόροι είναι η γειτονιά μου, γεμάτη άλογα με μάτια προβολείς που περιμένουν να ανοίξει το φανάρι. δουλειά, άγχος, σεμινάριο και ιδέες που κολλάνε σαν κουνούπια σε ταινία. υπολογισμοί με εμφανή προτίμηση στην αφαίρεση. βόλτα στο νέο αρχαιολογικό μουσείο. πατάμε πάνω από τα ερείπια και ζαλίζομαι. πιο πολύ αυτό που είπες "φαντάζεσαι ότι όσοι έφτιαξαν όλα αυτά είχαν κάποτε όνειρα και νόμιζαν ότι θα ζήσουν για πάντα;"

λέξεις που βγαίνουν μία μία από το δέρμα σαν μυρμήγκια. απογοητεύσεις που ξεθωριάζουν σαν ρούχο σε λάθος πλύση. όρια που τεντώνουμε ανάλογα με τον καιρό. πράγματα που ίσως τα ξέραμε αλλά κάναμε ότι δεν τα βλέπαμε. γραμμές που παίζουμε κουτσό. μηνύματα που λένε όσα δεν θα μου έλεγες αν ήσουν εδώ. βόλτες στην πόλη που ίσως να έχει ακόμα κάτι άξιο προς ανακάλυψη. αναμμένα κεριά και δυσλειτουργίες. πόσος κόσμος δεν ξέρει να αγκαλιάζει. μήπως είναι εδώ η χώρα του κενού σημαίνοντος; χαρτούρα και βουνά βιβλίων. κούτες με cd. ένας χρόνος στο σπίτι μου. χρόνος μηδέν. γέλια. ένα μικρό μικρό χεράκι τυλιγμένο γύρω από το δάχτυλό μου. προτιμώ να μη συνηθίσω ό,τι μας μουδιάζει. το κακό με την επιφάνεια είναι ότι γλιστράει.

βλέπω μπροστά μου την κάρτα σου. ξέρω ότι για 12 χρόνια με αγαπούσες για αυτό που είμαι, όπως κι εγώ εσένα. για ό,τι ήμασταν και για ό,τι θα γινόμασταν ενδεχομένως, αλλά πάντα για αυτό που είναι ο πυρήνας. είναι σαν να μου ψιθυρίζεις διαρκώς κάτι που έχω ανάγκη.



John Digweed - In Spite + Mumbling Yeah (Loco Dice Tribute Remix)

από το Transitions vol. 4 (έχει περάσει σε άλλο επίπεδο σε σχέση με τα προηγούμενα)