θα δεις

φωτογραφίες: Antoine d' Agata


Υπάρχει ένα Όχι.
Δεν είναι ούτε χώρος ούτε κατάσταση. Δεν είναι ούτε σώμα ούτε το κενό. Σε όλα καίει κάτι σαν φλόγα. Ώστε η ζωή να μένει ανοιχτή και γυμνή και πληγωμένη. Να σε καλεί σαν απαρχή. Και να φανερώνει τον διχασμό του κόσμου σ' ένα διαφορετικό και αναπόφευκτο φως.
Magnus William-Olson, Έλα Όχι

Κοντοστέκομαι μπροστά στις αφίσες για την παγκόσμια ημέρα ποίησης. Τα γράμματα πετάγονται σαν μικρές φάτσες σε ελατήριο, μέσα σε ένα κουτί.

Ακούω τα Ημερολόγια της Λένας ξανά και ξανά προσπαθώντας να αποφασίσω αν μου αρέσουν. Σίγουρα με συγκινούν. Και πίσω από τη φωνή της, που έχει αλλοιωθεί, διακρίνω το κοριτσάκι που παλεύει και που ακόμα ξέρει πολλά: "Που πηγαίνεις; ρώτησε ο Θεός. Ενώ ήξερε".

Κουβαλάω την καθημερινότητά μου σε μια τσάντα, πέρα δώθε. Δεν προλαβαίνω αλλά κατά βάθος, δεν έχω όρεξη. Σαν να πέσαν οι σοβάδες από υγρασία και αντί να φύγω, τις άφησα να πέσουν πάνω μου, μικρά σκουπιδάκια στα μάτια μου. Κλωθογυρίζω ερωτήσεις που έχω απαντήσει εδώ και πολύ καιρό. Πέμπτη βράδι, Σάββατο πρωί, ανανεώνω μυστικά λεξιλόγια που χώνω στα μανίκια μου σαν σκονάκια για όταν χρειαστούν. Σε κοιτάω να ακολουθείς τον δικό σου εσωτερικό ρυθμό, ο μετρονόμος σου μοιάζει με ανεμοδούρα που μόνο εσύ προλαβαίνεις.

Αν μου ρίξεις κέρμα, θα αντηχήσω, γιατί δεν με προλαβαίνω. Κι αυτός ο άτιμος ο βήχας, κάνει το τσιγάρο μου τρέξιμο σε ανώμαλο δρόμο. Δύσκολο να τινάξω τη σκόνη από τα χέρια μου πια. Περιμένω να δω.


Calendar - Your hand in mine

Crawl Home (the desert sessions)