give me insight

τις προάλλες γνώρισα τον καλύτερό μου αναγνώστη. εκείνον τον ιδανικό, για τον οποίο έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδων, τον υποκριτή αδερφό μου, αυτόν που δίνει λόγο ύπαρξης στις θεωρίες της πρόσληψης.
πίναμε καφέ και άθελά μου, γύρισα 10 χρόνια πίσω, μόνο για να αναρωτηθώ αν τελικά έχουν όντως περάσει αυτά τα χρόνια ή αν είναι μόνο τα νούμερα που άλλαξαν.

ο ιδανικός μου αναγνώστης είναι αυτός που από συγκυρίες και μόνο, με ανακάλυψε, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, και δεν ψάχνει για απαντήσεις σε αυτά που διαβάζει. γι' αυτό και μόνο, ήθελα να τον ευχαριστήσω.




Στο πατάρι του Au Revoir, καταστρώνουμε σχέδια και ύστερα από 5 ώρες εκεί, πρέπει να ακουγόμαστε μέχρι την πλατεία Αμερικής ή έστω, μέχρι τη στρατόσφαιρα. Μετά τις 10 το βράδι ήταν εντελώς γεμάτο και συμφωνήσαμε ότι είναι σίγουρα το ιδανικό μέρος για πρώτο ραντεβού ή παράνομες συναντήσεις.



Καθώς κάνω ξανά προσθαφαιρέσεις, μένω ξάγρυπνη μετρώντας μήνες σαν κέρματα που ξέμειναν στην τσέπη μου. Και δεν ξέρω αν τα όνειρα είναι για δικαιολογούν την ακινησία ή το ανάποδο. Ή αν απλώς, δεν πειράζει καμιά φορά να κοντοστέκεσαι και να προσπαθείς να δεις απο μακριά.



καθώς βλέπω από μακριά, καταλαβαίνω όλο και περισσότερο ότι πρέπει μόνοι μας να δίνουμε κίνητρα στον εαυτό μας και αυτό είναι το πιο κουραστικό. κάποιοι έχουν βρει έναν τρόπο συντήρησης, έναν διακόπτη που διατηρεί τα πράγματα σε μια υποφερτή κατάσταση - μέχρι να γίνει κι αυτή ανυπόφορη. σίγουρα, υπάρχει κάτι άλλο εκεί έξω, αλλά είμαστε τόσο ιδρυματικοί που το μόνο που νιώθουμε είναι αυτό το λίκνισμα μπρος πίσω, που μας νανουρίζει και μας παρηγορεί, γλιτώνοντάς μας από τον κόπο να κάνουμε κάποια κίνηση της προκοπής.







Ως προς τα νέα της διανόησης, ο γνωστός ποιητής (τρόπος του λέγειν) και γνωστή φυσιογνωμία των πολιτιστικών εν γένει, Χάρης Βλαβιανός, κατηγορήθηκε για λογοκλοπή (εδώ http://www.poiein.gr/archives/1719/index.html#comments πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση). Το πράγμα βέβαια πάει μακριά και δεν έχει να κάνει μόνο με το εν λόγω περιστατικό. Μακάρι να ξεκινήσει κάτι που θα αλλάξει τα πράγματα (που πολύ αμφιβάλλω, γιατί όπως λέει κι ένας φίλος, τέτοιοι είμαστε, αυτό μας αξίζει). Ποιός θα διαταράξει τον κύκλο των χαμένων (αυτό πάρτο όπως θες) ποιητών;



Manes - Come to pass

Laurent Garnier - (I wanna be) waiting for my plane