Sleep in clouds of fire

Η τεθλασμένη μου είναι η ευθεία μου, το θέμα είναι από ποια μεριά τη βλέπεις.

Κάτι πολύ κοντινό στην απλή χαρά, εκεί που περπατάς σε ένα στενάκι και μέσα από ένα παράθυρο βλέπεις ένα τσουλούφι που αναγνωρίζεις και αγαπάς, χωρίς πολλά λόγια, μόνο αγκαλιά, από ένστικτο. Ο ήλιος καίει ακόμα, είναι καλοκαίρι όταν έρχομαι να σε βρω για να κανονίσουμε ταξίδι μοναχά για πάρτη μας.

Bjork and Matmos - Army of me

Η ευθεία αυτή δεν έχει σημασία γιατί δεν ήταν ποτέ ευθεία. Τώρα φτάνει πάλι σε μια διασταύρωση που σχεδόν σου λέει που να στρίψεις. Και ο χρόνος πέρασε, περνάει, επιστρέφω στον τόπο του εγκλήματος, του εγκλήματος μιας ζωής ολόκληρης. Το έγκλημα βέβαια δεν θα είναι πια το ίδιο.



Πολύ κοντινό σε αυτά που σε κάνουν να αναπνέεις όχι πια μέσα στο βυθό, όταν φτιάχνεις την ιστορία ενός κρασιού από την αρχή, γιατί τώρα φθινοπώριασε, τώρα δεν αρχίζει η σχολική χρονιά; Το άγχος του αδιάβαστου συγγενεύει με εκείνο του υπερβολικά διαβασμένου - κανείς από τους δύο δεν θέλει να πιαστεί.

Who needs actions - Plan B



Δίπλα σχεδόν στην ευτυχία, ένα τηλεφώνημα μακριά είναι όλα με σένα.

The dreamer


Πολλά πράγματα δεν τελειώνουν απλώς. Καταλήγουν να είναι, καταντάνε, φτάνουν σε ένα σημείο που δεν περίμενες, δεν φανταζόσουν. Αυτά που δεν φανταζόμασταν έχουν την τάση να συμβαίνουν, εξάλλου, συχνότερα. Οι κύκλοι κλείνουν, πάντα, κι ίσως βρεθούμε εγκλωβισμένοι μέσα τους. Ξέρουμε όμως από που χάσκουν. Και βγαίνουμε για να ανοίξουμε έναν καινούργιο.

Know you now



Οι συνομωσίες είναι εκείνες που θα περισώσουν ό,τι αξίζει. Τα συνθηματικά, τα ξενύχτια, τα βλέμματα, οι επιθυμίες, οι αφηγήσεις που διασταυρώνονται, η στιγμή που η επιβίωση δεν έχει πια μόνο το συμβολικό φορτίο της κατσαρίδας και της πυρηνικής καταστροφής αλλά γίνεται το ξεφύλλισμα της επόμενης σελίδας.

Ψάχνοντας τις κασέτες μου (ναι, έχω ακόμα) έπεσα σε μία από εκείνες που μου έγραφε η Γ. κάμποσους χειμώνες πριν.
Είχε μέσα ένα πολύ αγαπημένο - αυτό - που μου φαίνεται υπέροχα ειρωνικό. Άρα ιδιαιτέρως αληθινό.

υ.γ. Στο μετρό αυτές τις μέρες υπάρχει μια αφίσα για την Όπερα Ναμπούκο του Βέρντι. Βλέποντάς την από μακριά, από την απέναντι αποβάθρα, για κάποιο λόγο διάβαζα "Λαμπρούκο".
Μάλλον μου ανέβηκε η μυωπία.