Forwards and backwards

Η άδεια Βαλαωρίτου.
Γέλια πολλά, έως αργά. Γέλια που ενώνουν το πριν και το μετά.

Η Αλεξάνδρας χαράματα, με τις εφημερίδες αγκαλιά.

Οι δρόμοι, ένα ατελείωτο ταξίδι, ένας χάρτης ρευστός με ταμπέλες που μόνο εσύ αναγνωρίζεις.

Με την πρώτη υπόνοια του παραμικρού κρύου, φαντασιώνω βραδιές με κονιάκ και φίλους, καθισμένοι στο χαλί, να φτιάχνω επιτέλους όλα μου τα βιβλία ακούγοντας Trentemøller με τις ώρες, να βάζω το χέρι μου στην τσέπη σου κι έτσι να κάνουμε βόλτες.

Φορώντας μαύρα και με πονοκέφαλο, έρχομαι να σε βρω στην παρηγορητική μας τελετουργία. Δεν ξέρω πως να σου πω ότι όταν κάτι μας τραβάει από το μανίκι, βγάζουμε το μανίκι και φεύγουμε. Και δεν κοιτάμε πίσω γιατί μαρμαρώνουμε σαν να μας κοιτάει η Μέδουσα. Σιγά το νέο θα μου πεις. Από πότε έγινα ειδικός στο τέλος; Μάλλον από τότε που είδα ότι οι αρχές είναι δυσκολότερες.


I made you, now I take you back