dictum: after great distances

κάνει ζέστη. είμαι στην πλατεία Κοραή και περιμένω. μού ρχεται να βουτήξω στο συντριβάνι. στρίβω τσιγάρο και βάζω τα ακουστικά στη διαπασών. πατημένο μέσα μου το pause. ακούω τη φωνή μου και μου μοιάζει ξένη. σαν voice over σε ταινία κάποιου άλλου.

ένα χρόνο μετά, δεν εχουμε κανένα κουράγιο ούτε να συναντηθούμε. ακόμα κι από μακριά, πετάμε λέξεις σαν πέτρες στο τζάμι και τρέχουμε να φύγουμε πριν δούμε ποιος το έσπασε. Συνήθως το σπάμε ταυτόχρονα, κοιταζόμαστε συνθηματικά και γελάμε.

Je te rends ton amour




Μέσα σε ένα βράδι, χώρεσε ο Αντόρνο, το Κοσμοπόλιταν, η Μαρινέλλα, ο Μαρμαρινός και η Καλομοίρα. Τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας στις 3 το πρωί εν όψει του σαββατοκύριακου των μνημοσύνων. Μετά, έκανα αυτονόητες ερωτήσεις και κατέστρωνα μυστικά σχέδια για να υπερασπιστώ τα αυτονόητα, αγκαλιά με ένα κιλό παγωτό και κρασί.



κυριακή πρωί, ένα χρόνο μετά. στον ένα χρόνο που είχα πείσει τον εαυτό μου ότι κάπου είσαι και θα σε ξαναδώ, τα είχα σχεδόν καταφέρει, μέχρι που μπήκα στην εκκλησία για το μνημόσυνό σου και άκουσα όλα αυτά τα "αιωνία σου η μνήμη, αξιομακκάριστη" και μου πήρε ένα δίλεπτο να συνειδητοποιήσω ότι είναι για σένα. δεν υπήρχε τίποτα παρά ένα άσπρο βουνό από κόλυβα και δάκρυα πίσω από γυαλιά ηλίου. μου ζήταγαν όλοι χαρτομάντηλα, κι εγώ δάγκωνα τα χείλια μου για να μη φωνάξω. σιγά σιγά θυμόμουν ότι δεν θα σε ξαναδώ. η Μ. μου έπιασε το χέρι. τσάμπα οι ασκήσεις θάρρους ένα χρόνο. άλλαξαν πολλά και σχεδόν τίποτα. σαν να σου έχουν κόψει ένα δάχτυλο κι εσύ το νιώθεις ακόμα. ένα κενό που όλα χτίζονται γύρω από αυτό. κάνει πάρα πολύ ζέστη. το κλάμα και ο ήλιος μου φέρνουν ζαλάδα. βλέπω τη φωτογραφία σου. θέλω να νομίζω ότι θα μείνεις για πάντα έτσι, όπως εκείνο το βράδι που βγήκε αυτή η φωτογραφία. φιλάω το μάρμαρο. μου λείπεις. ανατρέχω στους μηχανισμούς της εκλογίκευσης, στο ότι κάτι σημαίνει αυτό, για κάποιο λόγο γίνονται...για κάποιον, για ποιόν; ποιός θα μου τον θυμίσει; σαν να μου λείπει όλο μας το παρελθόν, όλα τα 12 χρόνια. πηγαίνουμε για καφέ μετά, όλοι μαζί. Είμαι με την Α. και θυμόμαστε εκείνο το βράδι που χορεύαμε μεχρι τις 5 το πρωί, είχα χάσει το κινητό μου και φάγαμε βρώμικο στη Νέα Ιωνία. στον καφέ μιλάμε για άσχετα. γυρνάω σπίτι. νιώθω εξαντλημένη και καταρρέω στο σημάδι που βγαίνει απροειδοποίητα από μια τσάντα. μια μικρή καρτούλα με τα γράμματά σου, τουλάχιστον από δεκαετίας. για πάντα.



ξέρω ότι γούσταρες την ικανότητά μου να κανιβαλίζω. ήσουν κι εσύ καλή σε αυτό και είχαμε περάσει ώρες ατελείωτες ειρωνευόμενες τον εαυτό μας και κάνοντας τα πάντα να μοιάζουν τόσο γελοία όσο σχεδόν ήταν. είναι μια παρηγοριά ότι δεν έχω χάσει αυτή την ικανότητα ακόμα και τώρα, με τόσο πονοκέφαλο.

σε αυτό βοηθάει το ότι κάθεσαι για μιάμιση ώρα στο τηλέφωνο, επειδή δεν βολεύει να πιούμε δυο μπυρες μαζί. βοηθάει που θα μου πεις κάτι πολύ αστείο και δεν μπορώ παρά να γελάσω, γιατί αυτό μου έχει μείνει για να αντέχω τα πάντα. το ότι θα με αγκαλιάσεις τα χαράματα. θα κάτσεις στο πάτωμα μαζί μου και θα βγεις μες στη νύχτα για κρασί και γελοίο αναπτήρα. θα με πάρεις τηλέφωνο απ' όπου και νά σαι και η φωνή σου θα έχει πάντα την ίδια αγάπη. το ότι θα είσαι εκεί όταν δεν μπορώ να είμαι εντελώς εκεί. το ότι ξέρω ότι είσαι εκεί έξω. δεν μπορεί κανείς να αντισταθεί στη ροή των πραγμάτων.

New Slang