circling years

δεν αντέχω την επιστροφή.
(ψέματα. η μόνη επιστροφή που αντέχω είναι η επιστροφή φόρου).



χρειάζομαι καμιά βδομάδα και παραπάνω να συνέλθω. δεν είναι ότι βλέπω κάτι που δεν έχω ξαναδεί. ίσως φταίει που εκεί όλα μπαίνουν σε μια παύση και μετράω μόνο βήματα σε πρασινάδες.


photo by J.

εκεί γίνονται πράγματα. προλαβαίνω να διαβάσω βιβλία (δύο στα αεροπλάνα πήγαινε έλα μόνο), πράγμα που μου λείπει αφάνταστα και θεωρώ μεγάλη πολυτέλεια. προλαβαίνω να ακούσω και τις σκέψεις μου. να δω σκιούρια, φύλλα να αλλάζουν χρώμα, τις εποχές να αλλάζουν δέρμα.



προλαβαίνω να μην κυνηγάω τον κάθε ένα που δεν καταλαβαίνει ότι κανείς δεν δουλεύει για την τιμή των όπλων. να μην αποδεικνύω συνέχεια τα αυτονόητα. προλαβαίνω να δω τα πράγματα να αλλάζουν και να νιώθω νοσταλγία για αυτά που χάνω χωρίς να φταίω.



προσπαθώ να τα προλάβω όλα. με μερικούς ανθρώπους, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η συνάφεια παραμένει. ο bacon στην tate britain, σαν να βγαίνει η σάρκα μέσα από τους τοίχους, να σε γραπώνει από τον γιακά. έκρηξη υλικότητας που δεν σηκώνει αντιρρήσεις.


από την εγκατάσταση στο turbine hall της tate modern - απόσπασμα από το Fahrenheit 451


περιμένοντας να αρχίσει το W. του Oliver Stone στο London Film Festival

μαζεύω μαζεύω μαζεύω για να έχω όταν γυρίσω. ακόμα και χωρίς πυξίδα, μπορείς να βρεις που πας. καμιά φορά, αν είσαι τυχερός, σε βρίσκει αυτό.



περιμένω την επανασύνδεση της πιο ανισόρροπης συμμορίας όλων των εποχών (με την καλή έννοια).

επιστρέφοντας, πληρώνω όσους μιλάνε ελληνικά (κάνω δωρεές στο δημόσιο, όπως λέει και μια φίλη), δυσανασχετώ με το καλοκαίρι που βρίσκω γιατί καλόμαθα στα χρώματα των φύλλων. εδώ είναι όλα. και σε αυτή την πλατεία, που όταν περνάω, μου λείπουν οι πρωινοί καφέδες της τελευταίας στιγμής.
μου τελειώνουν οι σοφίες. δεν είχα και ποτέ πολλές.
σαν να πρέπει να γδάρεις τα ακροδάχτυλά σου. μπας και αλλάξεις αφή. μήπως και όλα τα νιώσεις αλλιώς.

πίνουμε ποτά έξω σε αυτό το παρατεταμένο καλοκαίρι που σε κάνει να σκεφτείς πόσο πρέπει να έχει καταστραφεί η φύση για να έχουμε 30 βαθμούς Νοέμβρη μήνα. και ψάχνουμε να βρούμε τι κάνουμε λάθος. συγκινητική η έκθεση του koudelka. πρέπει να παλεύεις για να μην παρασυρθείς από αυτό το δυσθεώρητο κύμα αποβλάκωσης.



δεν θα σταματήσεις ποτέ να μου λείπεις. ποτέ. και δεν με νοιάζει ποιος θα το καταλάβει αυτό. κάθε μέρα αναρωτιέμαι. εγκαταλείπω τον αγώνα να βρω μια απάντηση, ίσως δεν υπάρχει. όπως και νάχει, μου διαφεύγει. διαρκώς.



το φεστιβάλ μας περιμένει. και κυρίως, οι δρόμοι και οι φίλοι. και η υγρασία. ελπίζω και η ομίχλη.

Bless you - Lulu Rouge