Slow drug in the morning
Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που δεν είναι σίγουροι αν τους αγαπάνε.
Ναι, κοιτάμε προς τα άστρα και τα ρωτάμε.
Τότε, μερικά κλαδιά σπάνε.
Βάζουμε το δάχτυλό μας κοντά στο στόμα της γάτας και τη ρωτάμε.
Κι ύστερα χτυπάει το τηλέφωνο κι ακούμε σ'αγαπώ.
Αυτό σου έχει συμβεί ποτέ;
Ναι, μου έχει συμβεί. Με έπαιρνε τηλέφωνο και τραγουδούσε, με έβαζε να ακούσω ποιό τραγούδι άκουγε.
Πέρασαν χρόνια.
Πριν βδομάδες, κάποιος με πήρε ξανά και μου είπε ότι μ'αγαπάει. Εκεί που βούλιαζα μαζί με τα ξερόφυλλα στο χώμα.
Μιλάμε, και δεν καταλαβαινόμαστε. Γι'αυτό κοιταζόμαστε. Συχνά και πολύ ώρα.
Και μεις κοιταζόμαστε. Και μιλάμε. Και ξαναμιλάμε και ξανακοιταζόμαστε. Κοίτα με, με πόση άνεση κάνω ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στα όσα μου λες για να μη με αγγίζουν πια. Για να μη με αγγίζουν περισσότερο από οποιαδήποτε συζήτηση που κρατάει πολύ, φτάνει τα όρια της bavarderie χωρίς να τα ξεπερνάει, γιατί είναι γεμάτη πράγματα που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε και μπορούμε να γελάμε με αυτά.
Κι όταν θα βγούμε το βράδι, αυτός που θα απλώσει πρώτος το χέρι του για να αγγίζει, δεν θα έχει καμία ευθύνη. Απλά θα γείρει λίγο η ζυγαριά που προσπαθούμε με κόπο να κρατήσουμε στη θέση της.
Κι εγώ θα της δώσω μια κλωτσιά να γκρεμιστεί τελείως.
posted by Μαρκησία του Ο. at 10:18 π.μ.
3 Comments:
Ω πα πα Στεναχωριέμαι να ακούω τέτοια πράγματα. L'enfer. Ή μήπως όχι;
Γιατί όλη μας η αγωνία είναι αν μας αγαπάνε κι όχι αν αγαπάμε; Να σ'αγαπούν είναι σκλαβιά ενώ ν'αγαπάς ειναι ελευθερία.
Έχει κι αυτό να κάνει με το φύλο; Όχι δε νομίζω. Τουλάχιστον όχι αποκλειστικά.
Γιατί ικανοποιούμαστε τόσο πολύ όταν καταλαβαινόμαστε σε ένα επίπεδο ώστε ξεχνάμε ότι υπάρχουν πάντα και άλλα που μας διαφεύγουν; Το 'χω βιώσει τόσες φορές. Αυτή την αλαζονεία "τι έξυπνος που είμαι και μπόρεσα και το κατάλαβα κι αυτό!" Ή ακόμη εκείνο το τρομερό "πρόλαβα και το σκέφτηκα και αυτό και υπήρξε". Και την ίδια στιγμή αν ο θεός έχει χιούμορ σου βγάζει τη γλώσσα. Και είναι τόσο σημειακές οι αιτιάσεις μας που μπορείς πολύ εύκολα να κάνεις ζιγκ ζαγκ ανάμεσά τους.
Γι αυτό "σημασία έχει ν'αγαπάς", να ανοίγεις για να δεχτείς και να καταλάβεις. Όχι να καταλαβαίνεις μόνο και μόνο για να κλείσεις την πόρτα στις υπόλοιπες εκδοχές.
...αν νοείται κάτι να έχει σημασία.
Τί στο καλό; Εκεί που βούλιαζα σα βότσαλο με τα ξερόφυλλα στο χώμα...
Όχι, δεν είμαι απογοητευμένη!
ναι, όμορφη η επαφή με τον significant other - και για μένα το σ'αγαπώ είναι εξίσου σημαντικό όταν στο λένε οι φίλοι σου...
καμιά φορά όμως τα λόγια φθείρονται και μένουν οι πράξεις..έτσι δεν είναι;
Τα λόγια ποτέ δεν έχουν τόση σημασία όση οι πράξεις. Τα λόγια χρειάζονται και απλά δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Από μόνα τους όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Οι πράξεις είναι απαραίτητες.
Όσο και αν αγαπάς κάποιον, αν δεν σου ανταποδώσει την αγάπη σου, δεν μπορείς να είσαι δίπλα του.
Μέσα σε λίγο καιρό θα σου καταστρέψει ακόμα και την δική σου αγάπη προς αυτόν.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home