A trip down memory lane
Ποτέ δεν τον ερωτεύτηκα όπως τόσα κοριτσάκια στα ηρωικά σχολικά μας χρόνια, αλλά ερωτεύτηκα τους στίχους του. Ξέρει τι λέει. Και πως να το πει. Μοιάζει να το λέει στην κατάλληλη στιγμή - ή μήπως εσύ είσαι στην κατάλληλη στιγμή να το ακούσεις; Κι όταν είσαι στην εφηβεία (και λίγο μετά από αυτήν, όπως είμαι τώρα ;-) οι στίχοι του μπορούν να σε πιάσουν. Και μπορούν ακόμα να φέρουν ανατριχίλες...
Με παρέα τον Βελιώτη, ισορρόπησαν στο σκοινί το τεντωμένο, ανασαίνοντας μέσα στη δροσιά των δέντρων.
Μέχρι το Χωρίς Κανόνα είπε ο τύπος. Κάπου το έχω σε μια κασέτα που σίγουρα βρίσκεται ακόμα ζωντανή στο πατάρι ή σε κάποιο συρτάρι...Στον Νίκο Βελιώτη βρήκε ιδανικό συνένοχο. Εξαιρετικός μουσικός - ιδιοφυής. Και αφοσιωμένος.
Δεν ξέρω αν τα πιτσιρίκια που είχαν κάτσει κατάχαμα μπροστά μπροστά στη σκηνή απογοητεύτηκαν από τον πειραματικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος. Ίσως...
Ιδανική στιγμή, όταν ακούστηκε....Ξεχνάς πετώντας μακριά, ξεθωριασμένες φάτσες, γριές νεράιδες, κουρασμένα ξωτικά, ζευγάρια να σαλταίρνουν απ'τις ταράτσες...
Thank you Rainman.
posted by Μαρκησία του Ο. at 5:06 μ.μ.
11 Comments:
(Δεν αντεχω να μην βαλω τον καλυτερο στιχο...)
"Μαθαίνεις να ζεις χωρίς εμένα
Μα δεν αντέχεις το κρυφό σου ζόρι."
My pleasure! ;-)
Δεν μοιάζει λίγο τον Παπάζογλου ο τύπος τις photo?
O Bελλιώτης είναι όντως εξαιρετικός μουσικός και η λέξη «αφοσιωμένος» του ταιριάζει γάντι. Έχω το δίσκο από τότε που βγήκε. Πέρασε ένας μήνας να σκίσω το σελοφάν. Ακόμα δεν το έχω βάλει στο cd player. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο με ενοχλεί ο Αγγελάκας ως φωνή, ως παρουσία, ως attitude, ως στιχουργός, ως τυπικό δείγμα προκισμένου βλαχο-ρόκερ, ως ο άνθρωπος που θα ερχόταν να ενσαρκώσει το rock ιδεώδες όπως το αντιλαμβάνεται ο μέσος έλληνας τα τελευταία είκοσι χρόνια… Εγώ εκείνο το βράδυ έπαιζε playstation στο σπίτι του φίλου μου του Θοδωρή που, επειδή έχει τα μέσα, μου έβαζε παράλληλα να ακούω τις νέες δουλειές των Fall, Polyphonic Spree, dEUS, Simple Minds, Bloc Party, RJD2… Να πω ότι σας ζηλεύω… ψέμα θα είναι! :-)
Υ.Γ. Πάντως, το κείμενο είναι ψαρωτικό - αν δεν είχα το προσωπικό πρόβλημα με τον θεσσαλονικιό αρτίστα θα με έπειθες χαλαρά, Μαρκησία, ότι είχα χάσει το live της χρονιάς…
Έβγαλαν νέα δουλειά οι dEUS;;;;
ΠΟΤΕ;ΠΟΥ;
Θέλω κι εγώ!!!
πότε θα κυκλοφορήσει;
(έχω πάθει στερητικό dEUS τόσα χρόνια..)
Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή… Ή αγγελάκας ή barma, έτσι πάει… Ηρέμησε, όμως, ο δίσκος δεν έχει βγει ακόμα στα μαγαζιά [έχω όμως μία κόπια σπίτι μου, χαχαχα]. Δεν είναι καθόλου άσχημο, btw, αν και δεν το έχω ακούσει με προσοχή. Έχει μέσα και το nothing really ends που ήταν μόνο στο best…
@hector drone: αυτά είναι ψευδοδιλήμματα, ή αγγελάκας ή barman...;-)
θέλω κι εγώ κόπια...ζητάω πολλά;;
(το πιθανότερο!)
Μαρκησία, τσέκαρε αυτό www.nikosveliotis.com
θα ανατέλλω...
πήγα στην Tate.. εχω μια μικρή αφισα!
Ποια είναι η Νταίζη;
Όταν έλεγα κόπια δεν εννοούσα αντιγραμμένο cd. Sorry, my mistake, αλλά δεν έχω τέτοια. Ευχαρίστως να στο έγραφα, λοιπόν, μέχρι να βγει, αλλά οι απόψεις μου για την πειρατεία [δε θα τις επαναλάβω και εδώ, αφενός επειδή θα καταχραστώ το ξένο blog και αφετέρου γιατί θα σας κουράσω] δεν μου το επιτρέπουν… :-)
Ή Αγγελάκας ή Barman; Εύκολο… Την κουρτίνα 3!!!
Λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, η Νταίζη Ντούκουνα ΔΕΝ είναι υπαρκτό πρόσωπο (πόσο μάλλον καλλιτέχνις) αλλά ένα εύστοχο μονταζάκι φωτογραφίας προσωπικών αγγελιών.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home