A hand of wires

Αρχίζεις να λες το όνομά μου, πολλές φορές, από κει που δεν το έλεγες σχεδόν ποτέ, γιατί είχες βρει ένα σωρό παρατσούκλια για να με προσφωνείς.
Και γελάμε, δεν προλαβαίνουμε να μιλήσουμε γιατί οι προτάσεις μου τελειώνουν εκεί που αρχίζουν οι δικές σου, είμαι ακόμα η μικρή, που ξέρει τις παύσεις σου, τις αμηχανίες σου, όταν σου μιλάω είναι σαν να σε βλέπω και το ακουστικό αστράφτει από τα μάτια σου, τέτοιο βλέμμα δεν το έχει φτάσει κανείς ακόμη, τέτοιο χρώμα, να προσέχεις, σου λέω, μου έχεις λείψει, ίσως ακόμα κι εσύ και όχι το φάσμα σου.

We only said goodbye with words



Μέρα τέλεια για μπύρες και σανγκρία και κρασί, η σειρά τυχαία. Μετά έρχεσαι, αρχίζουν οι αιτιατικές και τα γέλια. Πόσο θέλω να μη χάσω την ικανότητα του να μπορώ να κοιτάω στα μάτια.

Σιγά σιγά ξεφλουδίζω από ότι νιώθω ότι δεν μου αξίζει.
Τελειώνουν οι ασκήσεις και τα λυσάρια, καμιά φορά μπορείς τελικά να νιώθεις ότι μπορείς να πάρεις την τελεία και να την κάνεις πινέζα στον τοίχο σου. Πινέζα που δεν κρατάει τίποτα.

Reclined amongst these packs of reasons



Τα περισσότερα λέγονται αλλού, όχι εδώ.

Εδώ ψευδίζουμε πίσω από τη μάσκα μας, μπαλώνοντας όπως μπορούμε τις ρωγμές, με λέξεις, που είναι μόνο λέξεις.

Shigeru Umebayashi - Lovers