My heart swings
Το Art Teacher μου φέρνει ανατριχίλες. Είναι σαν να σε χτυπάει ένα παρελθόν που δεν είχες ποτέ.
Η έκθεση βιβλίου με κάνει πάντα και αναρωτιέμαι γιατί έχει τόσο κόσμο ενώ είναι γνωστό ότι δεν διαβάζουμε.
Ωραία βόλτα, στριμωγμένη όμως - στο Πεδίο του Άρεως είχε άπλα, έπαιρνες μαλλί της γριάς, χανόσουν, έκανες κύκλους, πήγαινες θερινό, καθόσουν στα παγκάκια με μια μπύρα.
Υγρασία και Κάιζερ και ιστορίες.
΄
Πήγα να δω το Αμερικάνικο Όνειρο. Στην πρώτη χορογραφία, έγειρα πάνω στον ώμο του Ν. και του είπα να με ξυπνήσει όταν τελειώσει. Αυτός μου είπε ότι έπρεπε να είχε πάρει μαζί του ένα 45άρι.
Ανάμεσα στις μαζορέτες, το μπέιζμπολ, την τύπισσα με το ακουστικό, δεν βρήκα έστω κάτι που να μου αρέσει. Οι χορευτές ακόμα έμοιαζαν να βαριούνται, οι αρθρώσεις τους ήταν ανόρεχτες. Άκουσα μόνο τη μουσική του Καμαρωτού, γιατί του έχω αδυναμία από παλιά. Κάπου έχω μια κασέτα με τη μουσική του και τη φωνή της Μουτούση.
Στη δεύτερη χορογραφία ξύπνησα και μου άρεσε πάρα πολύ. Οι χορευτές ζωντάνεψαν επίσης και ήταν εξαιρετικοί.
Στην τρίτη, του Ρήγου, φύγαμε πριν τελειώσει, νομίζω κάποια στιγμή μετά τη wonder woman. Μέσα στο γενικό χαμό, μόνο η χορογραφία δεν φαινόταν, γιατί στο μεταξύ πρόσεχες τα κοστούμια, τη βαβούρα, τα σκηνικά και όλο αυτό το ό,τι-να-ναι. Όπως και η πρώτη χορογραφία, πήρε ό,τι στερεότυπο υπάρχει για την Αμερική και το έκανε ακόμα μεγαλύτερη καρικατούρα.
Εξαιρετική η μπάντα και τα παιδιά που τραγουδούσαν, ειδικά ο Πάνος Μουζουράκης με τη μοικάνα και το πράσινο σακάκι. Πολύ ωραία φωνή.
Το κλου βέβαια ήταν η μετάφραση στο πρόγραμμα - και η τιμή του (10 ευρώ;;).
Στη λεζάντα "Οικογένεια στο δρόμο για την εκκλησία" (ή κάπως έτσι), από το 1950, που έδειχνε τη νύφη πάνω στο γαιδουράκι να πηγαίνει στην εκκλησία συνοδεία συγχωριανών της, το αγγλικό έγινε "Family in train to wedding".
Καμιά φορά κλείνω τη μουσική στα ακουστικά και προσπαθώ να ακούσω αν η βουή του συρμού έχει μουσικότητα. Αν βγαίνουν νότες από τα κουρασμένα μάτια των πρωινών.
Άκου αυτό το πρωί μέσα στον κόσμο.
Κι αυτό όταν σε πιάνουν υπαρξιακά ή όταν ο ήλιος σου χτυπάει την πλάτη.*
Αυτό όμως είναι προετοιμασία για την παραλία.
*Ευχαριστώ Winter.
Η έκθεση βιβλίου με κάνει πάντα και αναρωτιέμαι γιατί έχει τόσο κόσμο ενώ είναι γνωστό ότι δεν διαβάζουμε.
Ωραία βόλτα, στριμωγμένη όμως - στο Πεδίο του Άρεως είχε άπλα, έπαιρνες μαλλί της γριάς, χανόσουν, έκανες κύκλους, πήγαινες θερινό, καθόσουν στα παγκάκια με μια μπύρα.
Υγρασία και Κάιζερ και ιστορίες.
΄
Πήγα να δω το Αμερικάνικο Όνειρο. Στην πρώτη χορογραφία, έγειρα πάνω στον ώμο του Ν. και του είπα να με ξυπνήσει όταν τελειώσει. Αυτός μου είπε ότι έπρεπε να είχε πάρει μαζί του ένα 45άρι.
Ανάμεσα στις μαζορέτες, το μπέιζμπολ, την τύπισσα με το ακουστικό, δεν βρήκα έστω κάτι που να μου αρέσει. Οι χορευτές ακόμα έμοιαζαν να βαριούνται, οι αρθρώσεις τους ήταν ανόρεχτες. Άκουσα μόνο τη μουσική του Καμαρωτού, γιατί του έχω αδυναμία από παλιά. Κάπου έχω μια κασέτα με τη μουσική του και τη φωνή της Μουτούση.
Στη δεύτερη χορογραφία ξύπνησα και μου άρεσε πάρα πολύ. Οι χορευτές ζωντάνεψαν επίσης και ήταν εξαιρετικοί.
Στην τρίτη, του Ρήγου, φύγαμε πριν τελειώσει, νομίζω κάποια στιγμή μετά τη wonder woman. Μέσα στο γενικό χαμό, μόνο η χορογραφία δεν φαινόταν, γιατί στο μεταξύ πρόσεχες τα κοστούμια, τη βαβούρα, τα σκηνικά και όλο αυτό το ό,τι-να-ναι. Όπως και η πρώτη χορογραφία, πήρε ό,τι στερεότυπο υπάρχει για την Αμερική και το έκανε ακόμα μεγαλύτερη καρικατούρα.
Εξαιρετική η μπάντα και τα παιδιά που τραγουδούσαν, ειδικά ο Πάνος Μουζουράκης με τη μοικάνα και το πράσινο σακάκι. Πολύ ωραία φωνή.
Το κλου βέβαια ήταν η μετάφραση στο πρόγραμμα - και η τιμή του (10 ευρώ;;).
Στη λεζάντα "Οικογένεια στο δρόμο για την εκκλησία" (ή κάπως έτσι), από το 1950, που έδειχνε τη νύφη πάνω στο γαιδουράκι να πηγαίνει στην εκκλησία συνοδεία συγχωριανών της, το αγγλικό έγινε "Family in train to wedding".
Καμιά φορά κλείνω τη μουσική στα ακουστικά και προσπαθώ να ακούσω αν η βουή του συρμού έχει μουσικότητα. Αν βγαίνουν νότες από τα κουρασμένα μάτια των πρωινών.
Άκου αυτό το πρωί μέσα στον κόσμο.
Κι αυτό όταν σε πιάνουν υπαρξιακά ή όταν ο ήλιος σου χτυπάει την πλάτη.*
Αυτό όμως είναι προετοιμασία για την παραλία.
*Ευχαριστώ Winter.
posted by Μαρκησία του Ο. at 3:44 μ.μ.
<< Home