Τετάρτη, Μαρτίου 29, 2006

Hard to come back

Little is left to tell.
Δευτέρα βράδι, μια καρέκλα νανουρίζει όσο το φάντασμα μιας γυναίκας ακούγεται σε μια σκοτεινή σκηνή. Ο Ακροατής και ο Αναγνώστης, δηλαδή ένα μαζί, πρόσωπο με πρόσωπο, alone together so much shared.

Πάντα δύσκολο να γυρίζω. Βόλτα στο Covent Garden, λίγος ήλιος, cd, ανασαίνω με ανακούφιση, οι δρόμοι σαν να μεγαλώνουν.

Bjork and PJ Harvey - I can't get no satisfaction



PJ Harvey - Memphis (a tribute to Jeff Buckley)

Αλλά πάντα γυρίζω. Που είναι ο τόπος του εγκλήματος όταν το έγκλημα διαρκώς μετακινείται;
Ίσως μέσα μου πάντα να φεύγω.
Ύστερα από πολύ καιρό, όμως, νιώθω κάτι που δεν είναι ούτε φυγή ούτε καν αποφυγή. Είναι κάτι άλλο. Κάτι σαν πετάρισμα. Με βρίσκω φεύγοντας, φεύγω βρίσκοντάς με. Είδες πόσο κοντά τα δύο;


Γι'αυτό που συμβαίνει, ίσως να μην μπορώ ή να μη θέλω να μιλήσω. Ίσως να μιλήσω αδέξια, μισά, χαλώντας κι αυτό που είναι. Ό,τι κι αν είναι.

Γιατί θέλω πολύ να το πιστέψω, το έχω ανάγκη. Θέλω πολύ να το τολμήσω, το έχω κι αυτό ανάγκη. Είναι σαν κάτι να με καλεί. Κι ίσως αυτή τη φορά, να πρέπει να ακούσω.

Nothing is left to tell.

Weyfaring stranger- 16 HP

8 Comments:

Blogger Mantalena Parianos said...

Dear ΜΑρκησία...
Πώς σου φαίνεται το ενδεχόμενο ο τόπος του εγκλήματος που περιγράφεις να βρίσκεται μέσα μας?

7:27 μ.μ., Μαρτίου 29, 2006  
Blogger πολυβιος said...

γενικώς, οι αισθήσεις αυτή την εποχή επιβάλλεται και πρέπει να είναι σε εγρήγορση. κανόνισε να είσαι πίσω το πάσχα. φιλιά, όμορφφη.

7:52 μ.μ., Μαρτίου 29, 2006  
Blogger mindstripper said...

Αυτό το μέσα μας είναι η μοναδική φωνή από την οποία ποτέ δεν ξεφεύγουμε. Μια φωνή που ποτέ δεν φιμώνεται. Γι αυτό και δεν πρέπει να της πηγαίνουμε και πολύ κόντρα τελικά...

Καλώς ήρθες καλή μου. :-)

5:20 μ.μ., Μαρτίου 30, 2006  
Blogger northaura said...

απ΄το "little" μέχρι το "nothing" είναι το "φέυγω" και "με βρίσκω"
δεν ξέρω σα να 'ναι μέσα μας και η απόσταση μέχρι τον τόπο του εγκλήματος

6:46 μ.μ., Μαρτίου 30, 2006  
Blogger Μαρκησία του Ο. said...

@ελεύθερος σκοπευτής: το έγκλημα είναι πάντα πρώτα μέσα μας, άρα από αυτή την άποψη, ναι, ο πρωταρχικός τόπος του εγκλήματος αρχίζει εντός μας...

@πολύβιος: είμαι ήδη πίσω, γλυκέ μου. Φιλιά επίσης ΧΧ

@mindstipper: Τα είπαμε, ακούω φωνές ;-) καλώς σας βρήκα ΧΧΧ

@northaura: το "φεύγω" και το "με βρίσκω" μπορεί να είναι από little έως nothing...έως everything.
Οι αποστάσεις δεν αρχίζουν από μέσα μας; Μ'αυτές ίσως παλεύουμε και όχι με τις εξωτερικές αποστάσεις...
(εσύ μου χρωστάς ποτάκι - μην το ξεχνάς! ;-)

7:01 μ.μ., Μαρτίου 30, 2006  
Blogger northaura said...

δίκιο μαρκησία δίκιο
καλημέρες
(δεν ξεχνάω εύκολα)

11:52 π.μ., Μαρτίου 31, 2006  
Blogger Chaca-Khan said...

μαρκησία το δώρο σου σε περιμένει..
cheers

2:30 μ.μ., Απριλίου 02, 2006  
Anonymous Ανώνυμος said...

"There's still light with you Rhapsody..."

8:53 μ.μ., Απριλίου 22, 2006  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker