Ματ συναισθήματα

Ήμασταν τόσο γερά δεμένοι
στην καθαρή σκέψη που το προαίσθημα μοιράστηκε
που τα σώματά μας, όταν απρόσμενα χώρισαν, βρέθηκαν
το ένα δίπλα στο άλλο, απροστάτευτα. Και το φως των κεριών
κάτω από τον πίνακα, από το ταξίδι
στη Βενετία - που έμοιαζε αειθαλής
στην αφίσα- έκανε ξαφνικά στο ρεύμα από
τη ρωγμή στο παράθυρο τις ζωές μας
να φαίνονται ότι εκτείνονται στην αιωνιότητα:
Μάτια που συναντήθηκαν με τη βοήθεια
της υπομονής, χείλια σφραγισμένα ώσπου η
σιωπή τους έβαλε φωτιά στη νύχτα...Σαν φλόγες
ταυτιστήκαμε με τη μεταμόρφωση. Και τ' αντικείμενα
φλέγονταν σαν σκέψεις, διαυγή, ξεκάθαρα.