Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2006

Έπαιξες κι έχασες


Είδα και την ταινία του Γούντι Άλεν.
Τόσοι διθύραμβοι...είχα περιέργεια.

Αν δεν ήταν δική του η ταινία, θα λέγαμε ότι είναι μια καλή πρώτη ταινία ενός νέου δημιουργού.
Είναι, όμως, δική του. Μια ταινία χωρίς τις συνήθεις νευρώσεις, τις συνήθεις ατάκες (με εξαίρεση κανά δυό), χωρίς τη Νέα Υόρκη.
Το Λονδίνο υπέροχο, φυσικά. Προσεκτικά επιλεγμένα χρώματα, η όπερα που ακούγεται στο βάθος δίνει μια θεατρικότητα, κάτι τελεσίδικο στα όσα συμβαίνουν.
Ο Rhys-Mayers, με το ψυχρό βλέμμα, του αποφασισμένου αριβίστα, που τελικά πιάνεται στη δική του παγίδα και πανικοβάλλεται. Πιασμένος σε αυτό που έλεγε ο Κίρκεγκωρ είτε παντρευτείς, είτε όχι, θα το μετανιώσεις, γιατί συνήθισε τις ανέσεις, όπως εξομολογείται στον φίλο του. Δεν μπορεί να θυσιάσει τη ζωή για χάρη της οποίας θυσίασε τόσα πολλά. Τελικά, βέβαια, θυσιάζει τη δική του.
Η Γιόχανσον, για άλλη μια φορά, επίπεδη. (Σόρι, αλλά δεν είμαι φαν της. Τη βρίσκω ανέκφραστη, ψυχρή και υπερτιμημένη). Η Νόλα, όμως, ο χαρακτήρας της, είναι αυτή που πυροδοτεί το δράμα. Αυτά που αντιπροσωπεύει.
Καλό το twist, δε λέω. Έξυπνο. Αλλά ως εκεί...
Κυνικός ο τζαζίστας. Πολύ κυνικός. Δεν υπάρχει, όμως, έγκλημα χωρίς τιμωρία. Ακόμα κι αν τιμωρία δεν είναι η φυλακή είναι μόνο μια ζωή γεμάτη Ερινύες. Φαντάσματα που έρχονται στην κουζίνα σου. Αν και αμφιβάλλω αν θα πήγαιναν ξανά στην κουζίνα του Κρις.
Ίσως τελικά είναι καλύτερο να είσαι τυχερός παρά σπουδαίος (;)

4 Comments:

Blogger πολυβιος said...

προτιμούσα τον myers όταν έριχνε εκείνα τα σιγυρισμένα γλωσσόφιλα στο velvet goldmine. κατά τ' άλλα, οι τελευταίες ταινίες του woody μου προκαλούν μια δυσάρεστη αμηχανία.

12:45 μ.μ., Ιανουαρίου 27, 2006  
Blogger Roman said...

όλοι έτσι τον προτιμούσαμε (!) :-)

κρίμα, το τοπικό Odeon το έβγαλε μετά από 2 βδομάδες και το χασα.

προσωπικά το αγαπημένο μου (από την τελευταία δεκαετία είναι το Bullets Over Broadway)

2:41 μ.μ., Ιανουαρίου 27, 2006  
Blogger lazopolis said...

Εμένα πάλι μου άρεσε ακριβώς λόγο κυνισμού, καθώς και επειδή στο τέλος αναρωτιέσαι, και δεν μπορείς να αποφασίσεις, αν η ταινία είχε happy end ή όχι.

Ευτυχώς που δεν ήταν η ίδια με τις εφτά προηγούμενες που, με εξαίρεση το celebrities, κατρακυλούσαν στο δρόμο της αβάσταχτης βαρεμάρας.

10:24 μ.μ., Ιανουαρίου 27, 2006  
Blogger Sadie said...

Simfwnw ki egw me Polyvio kai Roman. To Match point den to eida, protimisa na dw to Breakfast on Pluto (kala lew egw pws se proigoumeni zwi mou imoun gay...) alla o Meyers sto Velvet Goldmine me exei simadepsei gia mia zwi!

8:52 μ.μ., Ιανουαρίου 30, 2006  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker