Clouds in my coffee

Μιας και γίναμε Νορβηγία, πάρτε κι ένα τραγουδάκι από τα μέρη εκείνα, τα μακρινά και κρύα

Lift Me

(κατόπιν ευγενικών οδηγιών archive και της mindstripper)

Πολύ κρύο, πολλές κούπες τσάι, οι διαφορές ανάμεσα στα είδη αναγνωστών, πολλή μουσική, ένα συνέδριο, εισητήρια για το θέατρο, τηλέφωνα, ξανά τα βιβλία στοιβάζονται, μάζεψα χιόνι από τη βεράντα μου και την πέταξα στον ακάλυπτο.
Αν θυμάμαι καλά, είχε χιονίσει όταν ήμουν στο Δημοτικό - δεν ξέρω ποιά χρονιά. Με θάμβος κοίταζα έξω από το παράθυρο.
Χτες το βράδι στο ραδιόφωνο, κάποιος έβαλε το Half of everything. Μου φάνηκε αιώνες πριν όταν το άκουσα για πρώτη φορά. Και όσα μου είπε τότε, μου είπε και τώρα, μάλλον εξ αντανακλάσεως. Μου αρέσει ο Lloyd Cole.
Μου αρέσεις κι εσύ, που σκουπίζεις τα δάκρυά μου όταν κλαίω. Κι εσύ, που δέχεσαι τις αναίτιες εκρήξεις μου. Κι εσύ, που μπορείς πάντα να με κάνεις να γελάω, με το τίποτα.
Ώρα για τσιγάρο. Με την μπαλκονόπορτα ανοιχτή, στο χιόνι.