The Roots

Γύρισα.
Καλύτερη επιτροπή υποδοχής από τους φίλους μου δεν υπάρχει, φυσικά. Από τις ζεστές τους αγκαλιές, τα φωτεινά τους πρόσωπα, τα γέλια, τα νέα του διαστήματος που ήμασταν μακριά.
Πολλά πράγματα μου φαίνονται διαφορετικά...ή εγώ είμαι διαφορετική; Δεν ξέρω.
Στοιβάζεται η νεοφερμένη μουσική στο γραφείο μου, τα βιβλία, τα λευκώματα, τα δωράκια, κάπου παραδίπλα είναι και οι λογαριασμοί. Κάπου δίπλα κι όλα αυτά που πρέπει να γίνουν, αυτά που σκέφτομαι διαρκώς, χωρίς σταματημό το 24ωρο....
Φυλάω μέσα μου τις πολύτιμες στιγμές της Αγγλίας, τις εικόνες και τις συζητήσεις.
Ίσως και γι'αυτό να χρειάζεται ένα βήμα πίσω από το blogειν (που καμιά φορά νομίζει ότι είναι φιλοσοφείν, αλλά πόρρω απέχει. Άλλη κουβέντα αυτή). Τουλάχιστον για όσο αισθάνομαι ότι χρειάζεται, θα παραμείνω απλή αναγνώστρια.
Θα τα πούμε κάπου έξω...μακριά από τις οθόνες μας.

Στους γαλαξίες τ' ουρανού
και στο μυαλό μου μέσα
το ίδιο πράγμα κρύβεται,
ανάλαφρα ανασαίνει
κοιτάει και περιμένει