Έρωτες το καλοκαίρι
a G. et G.Θα ζητάω ζάχαρη. Λεμόνια θα φέρνω εγώ.
Διαλέγω μπλε ποτήρι, ασορτί με την μπλούζα μου.
Πέφτω στο ράφι που συχνάζει ο Ρολάν. Η Επικράτεια των Σημείων.
Στο βάθος, η Λένα. Μιλάμε γι'αυτήν.
Το σπίτι είναι σαν καταφύγιο από κάθε τι μέτριο. Κι εδώ μέσα, όλα είναι γενναιόδωρα. Τα βλέμματα, τα γέλια, τα ακούσματα, οι αδυναμίες. Και το σουφλέ σοκολάτας είναι το καλύτερο της χώρας.
Mas que nada - Sergio Mendes
Mas que nada - Sergio Mendes
Στον ακάλυπτο, τα γατάκια έχουν ξαπλάρει κάτω από μια σκιά και παίζουν μέχρι να τους πάρει ο ύπνος.
Δεν αντέχω ούτε τσιγάρο να κάνω, το τσιμέντο φλέγεται.
Απλωμένα ρούχα.
Θέλω ύπνο στη βεράντα, με ρεσιτάλ τζιτζικιών, μακριά μαγιό κάτω από ψάθινα καπέλα - το βράδι μπύρες και γέλια.
Θέλω ένα καλοκαίρι γαλαζοκίτρινο.
Σαν το βλέμμα μιας γάτας.
posted by Μαρκησία του Ο. at 3:20 μ.μ.
8 Comments:
σαν το νερό με θειάφι!
(γμτ μου δε μου ρχόταν τίποτα άλλο)
κι εγω θέλωωωωωωωωωωωωωωω
ναι στον Ρολάν, αλλά με Αποσπάσματα Ερωτικού Λόγου
χεχεχεχε το ξαναδιαβάζω κάθε καλοκαίρι και μάλιστα στην παραλία!
Nα σου πω ενα μυστικο;...Σκυψε να μην μας ακουσουν....Μ'ακους;Να ερθεις εδω.Σσσςς.Μη το λες παραεξω.
;)
....Είχα χρόνια ν’ ανοίξω εκείνο το σπίτι
που τα οχτάχρονα πόδια μου
βημάτιζαν στο ξύλινο πάτωμά του
και τα μικρά μου δάχτυλα, ξεκολλούσαν
τον διπλοασβεστωμένο τοίχο.
Χρόνια ολόκληρα που ξεκολλάνε
από την ψυχή μου, όπως οι σοβάδες.
Κι εκείνη η εκκλησία.....!
Με το μάτι του Θεού ζωγραφιστό
να φυλακίζει όλους τους δεκαπενταύγουστους.
Σε είχα ξεχάσει Μαρκησία αλλά σε ξαναβρήκα! Ζητώ ταπεινά συγχώρεση κάνοντας δέηση στο καλοκαίρι που εγώ θα το περάσω σε πολύ άσχημα κλήματα....για να με λυπηθείς :)
Sorry, kata lathos mpika!
xoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxo
ομορφο καλοκαιρι! τελικα ολες οι ομορφες στιγμες στη ζωη ειναι οι πιο απλες ... Μια ομορφια ... γαλαζιο κι ασπρο,
κιτρινο και πρασινο,
μαυρο και κοκκινο . . .
αυτο ειναι καλοκαιρι!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home