Mind the gap

Ανάμεσα σε μένα και σε σένα, σε αυτό που βλέπεις και σε αυτό που βλέπω, σε αυτό που λέω και αυτό που καταλαβαίνεις, σε αυτό που αρθρώνω και σε αυτό που φτάνει σε σένα, σε αυτό που θέλω και σε αυτό που κάνω, σε αυτό που κάνω και σε αυτό που θα ήθελα να μπορούσα να κάνω, σε αυτό που νιώθω και σε αυτό που αγνοώ, σε αυτό που ξέρω και σε αυτό που θα ήθελα να μην πρέπει να ξέρω, σε αυτό που επιθυμώ και σε αυτό με το οποίο έμαθα να ζω, σε αυτό που νομίζεις ότι ξέρεις για μένα και σε αυτό που πραγματικά ισχύει, στις λέξεις που λέμε και σε αυτές που δεν λέμε, σε αυτές που έχουμε το κουράγιο να αρθρώνουμε και σε αυτές που σαπίζουν αχρησιμοποίητες, στο βλέμμα που αξιώνω και στο βλέμμα που δεν χαρίζω, στα ρούχα που φοράω και στο δέρμα που φέρω, στα βράδια που γελάω και στα βράδια που κλαίω, στο κολύμπι και στην επίπλευση, σε αυτό που παλεύω και σε αυτό με το οποίο παλεύω, στο ταξίδι και στην επιστροφή, στον φόβο και τον τρόμο, στο απωθημένο και στο παράπονο, σε αυτό που ετοιμάζομαι να σου δείξω και σε αυτό που βγαίνει αβίαστα, σε αυτό που είμαι το πρωί και σε αυτό που είμαι το βράδι, σε αυτό που ήμουν και σε αυτό που έγινα, στη λήθη και στη λησμονιά, σε αυτό που αξίζω και σε αυτό που μου στερώ, σε αυτό που νιώθω και σε αυτό που ένιωσα, σε αυτό που θέλω να νιώσω και σε αυτό που μπορώ να νιώσω, σε αυτό που αγαπώ και σε αυτό που πραγματικά είναι αυτό που αγαπώ, στις υποχωρήσεις και τις παραχωρήσεις, στις ανακωχές και στην αδιαφορία, σε αυτό που καταλαβαίνω και σε αυτό που δεν μπορώ να εξηγήσω, στην αγάπη και την πληγή, στη δικαιολογία και το επιχείρημα, στη νοσταλγία γι’ αυτό που ήσουν και σ’αυτό που είσαι τώρα, στο πριν και στο μετά, στη δυνητικότητα και τη δυνατότητα, στην αντοχή και σε ό,τι πείθεις τον εαυτό σου ότι μπορείς να αντέξεις, στη μάσκα και στη φάτσα, στα μάτια και τους προβολείς, στο φως και το κάψιμο, στους ανθρώπους και στο ξόδεμα, στην υποχώρηση και την απομάκρυνση, στον ύπνο και στον λήθαργο, στο νερό και στον χείμαρρο, στη στιγμή που σου κρατάω το χέρι και στη στιγμή που πρέπει να μάθω να το αφήνω, στη μυθολογία και την καθημερινότητα, στο ομοίωμα και στο είδωλο, στο δάκρυ και στο χαστούκι, στο μπορεί και στο θα μπορούσε, στα πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν γίνει και που έγιναν τελικά, σε αυτό που είμαι για σένα και σε αυτό που είμαι για μένα, σε αυτό που με επενδύεις και σε αυτό που αντέχω πάνω μου, σε αυτό που επιθυμείς από μένα και σε αυτό που έχω να σου δώσω, σε αυτό που θέλω να σου δώσω και σε αυτό που μπορείς να πάρεις, στην αμνησία και την επιλεκτική μνήμη, σε μένα, σε σένα και την οθόνη




Με στοιχειώνει:
η φωνή του David Eugene Edwards

Sixteen Horsepower - Splinters