Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006

One good day of the week

Photobucket - Video and Image Hosting



Χτες πήγα στο μαιευτήριο που γεννήθηκα κι εγώ, να δω ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε μόλις προχτές.
Πατεράδες αλαφιασμένοι στους διαδρόμους, μανάδες να θηλάζουν μωρά, μικρά πλάσματα, τυλιγμένα με κουβερτούλες, να κλαίνε.
Καθώς περιμένω να δω τους φίλους μου και την κορούλα τους, προσπαθώ να δω εκεί μέσα τη μάνα μου, πριν 30 χρόνια, να με γεννά – 30 χρονών κι εκείνη τότε– και να με περιμένει στο δωμάτιό της. Να με αγκαλιάζει όταν με φέρνουν μια σταλιά και της λένε «η κόρη σου».

Ερχόμαστε στον κόσμο κλαίγοντας – ποιός ξέρει γιατί. Μου έχουν πει ότι γεννήθηκα με ανοιχτά μάτια.
Ανυπεράσπιστοι, αναζητώντας το χάδι της μάνας. Το ίδιο χάδι που θέλουμε μια ζωή.
Χωρίς αναμνήσεις από την ηλικία αυτή.
Σίγουρα ο κόσμος μας δεν είναι ο καλύτερος για να φέρεις ένα παιδί.
Aναρωτιέμαι αν θα γίνω καλή μάνα, όταν και αν γίνω. Θα έπρεπε, ενδεχομένως, να έχω άγχος – είμαι σίγουρα στη σωστή ηλικία, που όλοι ισχυρίζονται ότι το βιολογικό μου ρολόι θα έπρεπε να βαράει ακατάπαυστα (μήπως ξέχασα να του βάλω μπαταρίες;), προειδοποιώντας με για το αγύριστο του χρόνου και τον προορισμό του φύλου μου επί της γης.
Και άλλα ρολόγια, που μετράνε την ώρα τη σωστή, τη πιο μεγάλη ώρα που είναι τώρα, ώρα να πηγαίνουμε, τέτοια ώρα τέτοια λόγια - και άλλα παρόμοια για τον χρόνο, περίτεχνη κατασκευή made by man που κρατάει αιώνες.
Εγώ ένα ρολόι ξέρω – την αφύπνιση του κινητού που κάθε πρωί με κάνει να πετάγομαι.

Τα άλλα ρολόγια, ίσως είναι λίγο ρευστά, σαν εκείνα στον πίνακα του Νταλί.
Ίσως είναι μόνο μέσα μας.
Ίσως δεχόμαστε να μας τα επιβάλλουν άλλοι.
Ίσως αντί για ρολόγια, τα έχουμε κάνει ωρολογιακές βόμβες. Και δεν κόβουμε τα καλώδια, αλλά καθόμαστε πάνω τους και κοιτάμε τα ψηφία της ώρας να αλλάζουν.

Δεν είσαι οι άλλοι
και το βλέπεις τώρα
πως είσαι το κέντρο του λαβυρίνθου
που χαράζουν τα βήματά σου


The Roots – Somebody’s gotta do it

Tori Amos – Precious Things

The Doors – Queen of the Highway

Jeff Buckley – Eternal Life

7 Comments:

Blogger dgalanis said...

"δεν είσαι οι άλλοι"

δεν είμαι εγώ ;)

οι φοτό σου μου αρέσουν πολύ ;)

2:16 μ.μ., Μαΐου 31, 2006  
Blogger dimis said...

Εδω και καμια πενταετια τρελαινομαι με τον Tim Buckley. Σημερα εντελως τυχαια ο δρομος μου περασε απο το blog για πρωτη φορα και ειδα την "Αιωνια Ζωη" του υιου. Τελικα τον ειχα υποτιμησει τον "μικρο". Ουτε καν τον ειχα ακουσει δηλαδη. Shame on me! Πρεπει να ακουσω και αλλα δικα του.

4:55 μ.μ., Μαΐου 31, 2006  
Blogger πολυβιος said...

μπαμ !
(έκανε μέσα μου ...)

7:02 μ.μ., Μαΐου 31, 2006  
Blogger Mantalena Parianos said...

...

8:24 μ.μ., Μαΐου 31, 2006  
Anonymous Ανώνυμος said...

Ego ena kai monadiko roloi dexomai, tis zois, alla afto eytyxos den to akoume syxna.
Ta ypoloipa rologia den einai mesa sou alla mesa stous gyro sou, gi afto kai ta akous poly axna, i katholou.

10:59 μ.μ., Μαΐου 31, 2006  
Blogger Η Μικρή Ολλανδέζα said...

Βασικά, ποιό ρολόϊ? Δεν μας χέζουν με τα ρολόγια? Περιμένω να κτυπήσει το βιολογικό μου εδώ και 30 χρόνια και τζίφος. Μόνο όταν βλέπω την γλύκα της μάνας μου όταν αναφέρεται στο παιδί μου (to be) καταλαβαίνω οτι κάτι δεν έχω κάνει....κάτι μένει να γίνει ακόμα... Κατά τ'άλλα εξασκούμαι να τελειοποιηθώ στο να είμαι το μόνο παιδί της οικογένειας και να μου στέλνουν φαγάκι όταν βαριέμαι να μαγειρέψω...
Γιαυτό σου λέω....δεν είναι όλοι για όλα.

1:15 μ.μ., Ιουνίου 01, 2006  
Blogger Η Μικρή Ολλανδέζα said...

Καλό μήνα είπα? Δεν είπα!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑΑ

1:15 μ.μ., Ιουνίου 01, 2006  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker