Whatever life you wear it will become you

Καμιά φορά, μου αρκούν μοχίτος και αιτιατικές.

Έχει τόση ζέστη που ακούω τα τζιτζίκια δύο η ώρα το πρωί στα Εξάρχεια, εκείνος ο ίδιος ήχος που με κοίμιζε τα καλοκαίρια στο σπίτι.
Εκρήγνυμαι βιαστικά και αθόρυβα.

Πόσο θα' θελα ένα σου μήνυμα, να με προσκαλεί για ακόμα μια έξοδο που δεν θα ακολουθούσα, αλλά εσύ θα μου το έστελνες έτσι κι αλλιώς, γιατί θα με ήθελες εκεί. Κι όταν σου είπα να προσέχεις ίσως ήταν αργά. Αλλά δεν έχω άλλη απάντηση.

Δεν με νοιάζει η κούραση. Κυριακή απόγευμα ο κόσμος βρέχει με τη μάνικα τα πεζοδρόμια και με πας βόλτα.

Όλα έχουν μια μικρή ιστορία, ακόμα κι αν διστάζεις να την πεις, ακόμα και αν εξασκηθήκαμε από νωρίς, κι εσύ κι εγώ, στο κόστος.

Σε μια επαρχία της Αγγλίας, πριν πολλά χρόνια, Χριστούγεννα με Νορβηγούς, Ιταλούς, Άγγλους, Σουηδούς. Στη μέση διάφορα δωράκια που είχε φέρει ο καθένας και θα διαλέγαμε στα τυφλά από ένα. Μου κλήρωσε ένα σιντί του, φτιαγμένο από έναν εκ των Ιταλών της παρέας. Κι αν δεν μου κλήρωνε, θα το έπαιρνα με το έτσι θέλω.
Paolo Conte - Sparring Partner

Άκουσέ το και νιώσε κάτι να πεταρίζει μέσα σου. Και να φεύγει.