Special K

Μαρκησία του Ο. και Jackie Oh! do Kythera*
*(το παρόν ποστ αφιερώνεται στην παρέα των Κυθήρων, πηγή έμπνευσης και ελπίζω χρημάτων μετά τους εκβιασμούς. Δεν συμμετέχει ο Χάιντεγκερ, ούτε καν ως φιλική συμμετοχή).



Το νησί επιλέχτηκε με στρατηγικές κινήσεις. Κοινώς, το άλλο που είχαμε διαλέξει ήταν πολύ ακριβό.

Διαθέτω ντοκουμέντα που μπορούν να καταστρέψουν καριέρες. Γόνοι επιφανών οικογενειών της δημοσιογραφικής, πολιτικής και θεατρικής ζωής της χώρας, άνθρωποι με αναγνωρισιμότητα και λαμπρό μέλλον, συνελήφθησαν σε φάσεις που σίγουρα θα ήθελαν να μην υπάρχουν καταγεγραμμένες – αλλά υπάρχουν και σκοπεύω να χρησιμοποιήσω τα ντοκουμέντα αυτά κατά βούληση.
Επειδή όμως κατά καιρούς είμαι καλός άνθρωπος, ο εκβιασμός θα είναι η τελευταία μου λύση. Αν γυρίσει ανάδρομος κανένας πλανήτης, δεν εγγυώμαι τι θα κάνω.

Η κατάρα του παιζοκουβά (aka παιζοκουβαδάκια)
Ποιες είμαστε εμείς να καταφερθούμε εναντίον της πυρηνικής οικογένειας (βοήθειά μας), αλλά αυτό πια ξεπερνάει και την κατάρα των Φαραώ. Ακόμα και στην πιο απόμακρη παραλία, θα υπήρχε τουλάχιστον ένα κουβαδάκι. Στις παραλίες μάλιστα που δεν ήταν απόμακρες, κοντέψαμε να έρθουμε μαλλί με μαλλί (εγώ δεν έχω αρκετό για να μου το τραβήξουν, η Jackie έχει), με μια μάνα που θεώρησε ότι επειδή έχει ένα παιδί, δικαιούται να είναι ξινή και αγενής με όσους δεν έχουν και μάλιστα με απαίτηση. Τελικώς δεν ήταν το παιδάκι της (που το αποκάλεσε λόχο, αν και ήταν μόνο ένα) που ήθελε να απομακρύνει από εμάς αλλά ο σύζυγός της.
Στο Μελιδόνι, ύστερα από τόσο χωματόδρομο, στροφές και κακοτράχαλα βουνά, είπαμε ότι βρήκαμε επιτέλους το καταφύγιό μας. Τελικά όμως έγινε κι εκεί απόβαση με 4Χ4, ζαλωμένο στο φουλ με φουσκωτό, μπρατσάκια, κουβαδάκια, ψυγειάκι, ομπρέλες, καρέκλες και άλλα εδώδιμα. Υποτιμήσαμε καθώς φαίνεται τη θέληση και τη δύναμη του παιζοκουβά. Never again.
Όπως είπε και η Jackie, κάποτε ήμασταν κι εμείς έτσι με τα κουβαδάκια και ενοχλούσαμε κάτι τύπισσες σαν κι εμάς.

Το τεκνόν μετά του ωφελίμου
Τα Κύθηρα δεν έχουν κανένα έξαλλο nightlife ούτε για υπερβολές ενδείκνυνται. Παρόλα αυτά, υπήρχε μια παρέα που ξενύχταγε μέχρι τις 6 το πρωί. Στο Il Mercato, στη Χώρα, κάνουν τα καλύτερα μοχίτο από καταβολής μοχίτο: σούπερ δυνατά και πάρα πολύ καθαρά (μηδέν χανγκόβερ).



Στα συν, αν είσαι άντρας, είναι ότι στα σερβίρει μια Βραζιλιάνα που ξέμεινε στο νησί. Εκεί έγιναν τα έκτροπα και κατόπιν ενδελεχούς ανθρωπολογικής κυρίως έρευνας, καταλήξαμε στο ότι: το target group 21-26 (μάξιμουμ) είναι χαλαρό, με χιούμορ, γλυκό, εξαιρετικά ευγενικό για την ηλικία του, και διαθέτει μάλιστα τουλάχιστον έναν που είναι φωτεινό παράδειγμα (για να μην πω έργο τέχνης). Αντιθέτως, το group των συνομηλίκων μας (κάπου κοντά στα 30) έπασχε από δηθενιά και γενικότερη καντήφλα, ακόμα κι αν ήταν διακοπές. Για να μην πω για το υφέρπον κόμπλεξ που πρέπει να ένιωσαν επειδή τα πιτσιρίκια κατάφεραν και μας μίλησαν και μας είχαν στο μπίρι μπίρι για ώρες, ενώ αυτοί τίποτα. Τους μίλησα για κανά μισάωρο και με έπιασε η ψυχή μου από τη σοβαροφάνεια.

Κατηγορία «παίζω μπάλα μόνος μου»: ο Θοδωρής.
Σε άλλη σφαίρα, πολύ μακριά από όλους, άλλη κλάση, πως το λένε. Εθεάθη να κυκλοφορεί με πιστή ομάδα 4 έως 6 γυναικών τρία βράδια συνεχόμενα.

Χρυσοί σκούφοι
Ο χρυσός σκούφος αποδίδεται μετά βαΐων και κλάδων στην κυρά-Μαρία στα Λογοθετιάνικα, που σε κάνει να ξεχνάς το όνομά σου,


(λιθρίνια στη σχάρα με λεμονάκι)

και στον Μανώλη στα Μητάτα που σε κάνει να μην μπορείς να σηκωθείς από την καρέκλα.


(κόκκορας κρασάτος)

Μην ξανακούσω για «μενταγιόν ελαφιού με σως μαδέρα» ή για τίποτα εσάνς λεμονόχορτου και αστακό-Ατλαντικού-λίγο-πριν-ξεφύγει-από-σουπιά-Αλάσκας-και-η-αγωνία-κάνει-τη-γεύση-του-πιο-οξεία, θα τον βάλω για τιμωρία να τρώει μόνο λαδοπαξίμαδα και λαδοτύρι, μέχρι να πει ήμαρτον.
Από κοντά και η Φιλιώ στον Κάλαμο. Εκεί θα βρείτε και το χαρακίρι για λόγους συνείδησης ονόματι πλαγιομάνου συμπόρου.

Κατηγορία «καλύτερος καφές»: Στο Fossa στη Χώρα, στον Αντώνη. Στις πηγές του Αμίρ Αλί, με θέα τα δέντρα και τα νερά.
Χειρότερος καφές: στον Μηνά, στο Διακόφτι, πάνω στην παραλία. Ο ακριβότερος καφές και αγενείς γκαρσόνες.

(θέα από το Fossa)


Ο έλληνας τουρίστας
Είναι εκείνος που θα έρθει να κάτσει ακριβώς δίπλα σου, ακόμα κι αν έχεις πάει στην άκρη του Θεού στην παραλία, επειδή θες την ησυχία σου. Αυτός θα έρθει ακριβώς μπροστά σου/ δίπλα σου και μάλιστα θα τον ενοχλήσεις κιόλας παρόλο που εσύ πήγες πρώτος. Έχει μηδέν αίσθηση προσανατολισμού, χώρου και κυρίως ευγένειας.
Ο ξένος τουρίστας: τα ακριβώς αντίθετα.

Μι Τζαπανίζ
Παραλία Λυκοδήμου. Πηγές του Αμίρ Αλί. Αρτοποιείο Καραβά. Μυλοπόταμος. Μητάτα. Κάστρο στη Χώρα. Λαστ μπατ νοτ λιστ, καντίνα με βρόμικο στη μέση του πουθενά (δίπλα στο Camelot Club, αυτό με τα οικόσημα), φοβερές φάτσες και progressive trance στις 4 το πρωί.

(φεγγαράδα 3.30 το πρωί στο Καψάλι)

(Μυλοπόταμος)

Η επιστροφή
Ασχολίαστη.

Ευτυχώς είδα αυτό


και κάπως σώθηκε η κατάσταση.

G-Pal - Remember me

Ypey - Mellow