Caught a light breeze

Δύο Κρητικοί και δύο Βλάχες (ή, σε άλλη βερσιόν, δύο Καρκίνοι και δύο Ιχθείς), εθεάθησαν να ξημερώνονται στην Αθήνα, κουβαλώντας σπάνια cd των Sonic Youth και των Bokomolech.
Τελικά νομίζω ότι το Box κάνει καλύτερο μοχίτο από το Soul.
Ιδίως όταν κοτσάρει Smiths μετά τους Interpol, σαββατιάτικα μέσα στη ζέστη.

Η εβδομάδα έχει κάτι μηχανιστικό - η ρουτίνα άλλοτε μου τη δίνει, άλλοτε με παρηγορεί. Βάζει κάποιου είδους πειθαρχία στην κατά τα άλλα αλλοπρόσαλλη φύση μου. Αν ήταν στο χέρι μου, το πιθανότερο είναι ότι θα άφηνα δυό τρία τρένα να περάσουν πριν αποφασίσω να μπω σε ένα βαγόνι, ίσως έχανα αεροπλάνα, κατέβαινα σε λάθος σταθμό. Μεγάλο πράγμα η συνήθεια - από το ξυπνητήρι που βαράει μια συγκεκριμένη ώρα έως το τρένο, έως το τσιγάρο που δεν κόβεται (γιατί δεν θέλω βρε αδερφέ, ωχού), έως τη μουσική, έως τους ανθρώπους.

Πως συνηθίζεις κάτι για χρόνια, μια συγκεκριμένη συμπεριφορά και τελικά πείθεσαι ότι δεν θα αλλάξει - γιατί ορισμένα πράγματα είναι έτσι - σαν να αποκτούν εγκυρότητα φυσικού φαινόμενου. Και πείθεις τον εαυτό σου ότι κι εσύ είσαι έτσι - κι έτσι τον συνηθίζεις, έως ότου ο εαυτός σου αποφασίσει να κάνει μερικά πράγματα ερήμην σου, αδιαφορώντας για τα όσα έχεις συνηθίσει, αποφασίζοντας να αλλάξει συνήθειες, έτσι, για να σπάει η ρουτίνα.

Κυριακή βράδι: Αθλητική Κυριακή, μελαγχολία για τη Δευτέρα (πάλι αδιάβαστη νιώθω) ή απλώς, δροσιά, γέλια, κι ίσως αυτό το ρημάδι το κουνούπι βγάλει κάτι, αν το διυλίζεις κάθε τόσο.

Y.Γ.
Αυτά είναι για τον Πολύβιο - ξέρει αυτός.

Live - The Dolphins Cry

Geneva - If you have to go