Ο ευρών αμειφθήσεται

Τόχασα.
Τι ποιό;
Αυτό που χάνουμε συνήθως. Μερικοί δεν το έχουμε εξαρχής. Για μένα μιλάω.
Εσύ έχεις μπόλικο. Να φαν κι οι κότες. Δώσε και σε μένα λίγο. Δεν με λυπάσαι;
Όλο χαμένο τό χω και ψάχνω να το βρω.
Τι ωραία έκφραση. Χαμένο τόχεις;
Δεν είναι να μου εμπιστευτεί κανείς τίποτα. Αμέσως να το χάσω. Η ζημιάρα.
Τέλος πάντων, όλο έτσι λέω βέβαια, κι όλο κάπου το έχω παραπετάξει και δεν θυμάμαι που. Και συνήθως το ξαναβρίσκω. Γρήγορα.
Τι ρωτάς ποιό; Αυτό.
Ξέρεις, cogito ergo sum (αν και πολλοί διαφωνούν με αυτή την άποψη).
Το μυαλό μου ντε. Το δικό σου δεν έχει φόβο. Μάλλον το κρανίο σου είναι καλύτερης κατασκευής. Ή ίσως εσύ να είσαι καλύτερης κατασκευής και δεν χάνεις πράγματα.
Το δικό σου στέκεται περήφανο σε όλα. Αλώβητο. Το σούπερ μυαλό.
Το δικό μου χάνεται. Ωτοστόπ κάνει για να γυρίσει. Και πετυχαίνει και κάτι ανθρώπους που το παρατάνε στην ερημιά ή το πάνε από παρακάμψεις. Αλλά τελικά τα καταφέρνει. Πάντα γυρίζει, σαν πιστό σκυλί.
Ξέρω τι θα μου πεις. Δεν χάνεται. Ναι, το ξέρω.
Τι λες; Κοίτα να δεις που μερικοί τύποι έχουν όλες τις απαντήσεις.
Εσύ τις πήρες όλες και τις ψάχνω κι αυτές; Τις απαντήσεις εννοώ.
Δεν παραπονιέμαι, όμως. Κάτι βρήκα κι εγώ. Δεν νομίζω να είναι οι ίδιες. Οι δικές σου δεν θα μου έκαναν έτσι κι αλλιώς. Κατεψυγμένες απαντήσεις. Έτοιμες για χρήση με ένα απλό ζέσταμα.
Οι δικές μου είναι κρυμμένες σε τοίχους, κάτω από την άσφαλτο, μέσα σε βιβλία με περίεργους τίτλους, σε κλεμμένες τζούρες από ποτά στο Μπρίκι, σε τσιγάρα που στρίβω για άλλους. Σε τηλέφωνα που βαράνε αργά το βράδι. Σ’αυτούς που δεν φοβούνται να πουν σ’αγαπώ. Σε Δευτέρες που κάνεις κοπάνα. Σε ανθρώπους που είναι σταθεροί, όταν δεν ξέρεις που θα είσαι τον άλλο μήνα.
Εσύ, όμως, τα ξέρεις όλα. Δεν έχεις ανάγκη. Σωστά;
Αντιθέτως, έχεις την ευκολία να σνομπάρεις, να λες ότι αυτά είναι ναρκισσιστικά κατασκευάσματα μετεφηβικής και βάλε κρίσης. Ότι δεν γίνεται πλέον να έχουμε μαύρες. Δεν είναι μαύρες. Κυπαρισσί είναι. Πράσινο, βαθύ. Δεν γίνεται να στενοχωριόμαστε. Αυτά είναι μαλακίες. Τα κάνουμε επίτηδες.
Δεν έχεις άδικο. Πως το έλεγε ο ποιητής...Δεν μας φταίει το έξω. Το προς τα έξω μας φταίει...κάπως έτσι.
Αυτό μου έφταιξε και μένα. Το προς τα έξω. Το προς τα μέσα είναι ίδιο. Αλλά η σύγκρουση των δύο είναι καμιά φορά και αναπόφευκτη.
Εσύ κράτα τες. Τις απαντήσεις. Δώρο. Στις τρεις σωστές, κάτι θα κερδίσεις. Εύκολο δεν σου είναι από εκεί που είσαι; Δεν ξέρεις, ούτε με ξέρεις, και τα συμπεράσματα σου έρχονται πανεύκολα. Οι υποθέσεις, τα ευκόλως εννοούμενα. Δεν έχω όρεξη ούτε να σε αντικρούσω. Είναι μάταιο. Αλλεργία στις εξηγήσεις είχα πάντα. Καλύτερα να φύγω παρά να εξηγήσω.
Κράτα το cogito σου.
Προτιμώ το sum, έτσι κι αλλιώς.

Everybody knows
you only live a day
but it's brilliant anyway
I saw you in a perfect place
it's gonna happen soon
but not today
so go to sleep and make the change
I'll meet you here tomorrow
independence day