Μια Κυριακή

Είμαι ορκισμένη εχθρός της Κυριακής.
Αν, όμως, οι Κυριακές έμοιαζαν έστω και λίγο με την χτεσινή, θα άλλαζα ευχαρίστως γνώμη.
Ίσως φταίει το ότι έπινα κρασί για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας (βοηθάει). Ίσως φταίει το ότι έπινα παρέα με τις φωτεινότερες, πιο σπιρτόζικες φάτσες.
Ίσως επειδή η Πλάκα, τα Αναφιώτικα, η οδός Βύρωνος, οι βουκαμβίλιες, τα στενάκια με τα περίεργα ονόματα, οι Αέρηδες, ο ήλιος, όλα αυτά έχουν ακόμα γοητεία. Μπορείς ακόμα να κάνεις μια βόλτα σε όλα αυτά που είναι τόσο γλυκά. Και φυσικά υπάρχει η οδός Θεωρίας (μερικοί ψάχνουν ακόμα την οδό Πράξης).
Ίσως μάλλον επειδή - και κυρίως- μπορώ ακόμα να γελάω, να μην έχω σχέδιο, να ονειρεύομαι περπατώντας ανάμεσα στα περίπτερα της έκθεσης βιβλίου.

Α, και καλό μήνα.