Sinnsyk
(ε ναι, αυτό μου έμεινε τόσες μέρες στο Όσλο).
Χωρίς θορύβους, με πάρκα, συντριβάνια, το Akker Brygge, μουσεία, πολλές συναυλίες. Ιδανική για περπάτημα και μπύρες.
Ίσως δεν ακούγεται ο καλύτερος προορισμός για καλοκαίρι -δεδομένου ότι έχουμε μια σχεδόν εμμονικη σχέση με το Ελληνικό καλοκαίρι και το τρίπτυχο σαγιονάρα-φραπέ-παραλία, αλλά είναι! Ο καιρός ήταν μια χαρά και μάλλον καλύτερος από τους 40 βαθμούς. Να βράδιαζε κιόλας...Μέχρι τα μεσάνυχτα και ακόμα πιο αργά, υπήρχε αυτό το μπλε βαθύ φως με αποτέλεσμα να νομίζεις ότι είναι 9 το βράδι ενώ ήταν 2 το πρωί.
Η Όπερα. Σαν να είναι πάνω σε παγόβουνο που κινείται μέσα στη θάλασσα.
Ένα από τα συντριβάνια στην Karl Johans Gate.
Vigeland Park. Πρέπει να το δεις για το πιστέψεις.
Ιδανικό μέσο μεταφοράς, το τραμ (δεν είναι σαν το δικό μας, που μέχρι να φτάσεις στη Γλυφάδα έχεις διαβάσει ένα βιβλίο 300 σελίδων). Γρήγορο, όμορφο, σου δίνει τη δυνατότητα να δεις όλη την πόλη. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει κίνηση γιατί είναι όλοι είτε στο τραμ, είτε με ποδήλατα ή απλώς πεζοί.
Astrup Fearnley Museet. Εκεί είδα όλο το Cremaster του Matthew Barney, Bruce Nauman, Nan Goldin, Cindy Sherman, Jeff Koons, Trisha Donnelly, Richard Prince, αλλά και Lizzi Bougatsos. Με δωρεάν είσοδο.
Εθνικό Θέατρο. Ίψεν και ξερό ψωμί.
Θέα της πόλης από την Όπερα τα μεσάνυχτα.
Λίγο πριν, στη σκηνή του Gamle Logen είχαμε απολαύσει τον αξιότιμο Stephin Merritt και την παρέα του.
Ο Merritt έσκασε μύτη με μπουζούκι. Έπαιξαν πολλά κομμάτια από το Distortion. Στα highlights η σπαραξικάρδια ειρωνική εκτέλεση του Papa was a Rodeo και το κλείσιμο με το Book of Love.
Lillehammer.
Εκεί απαρνήθηκα την ανθυγιεινή ζωή μου και είπα να πάω για hiking.
Οπότε πήγαμε περίπου 2 ώρες έξω από την πόλη,
μας έπιασε τρελή βροχή, το έδαφος ήταν σπογγώδες, φύσαγε, αλλά ήταν τόσο υπέροχα.
Και βρήκα και χιόνι που είχε ξεμείνει.
Πήγαμε και σε συναυλία που έγινε εδώ
Ringebu Stave Church, του 13ου αιώνα.
Γυρνώντας στο Όσλο, έπρεπε οπωσδήποτε να πάω στο Viking Ship Museum και να δω αυτό
που θα με άφηνε άναυδη. The Oseberg Ship. Απλώς συγκλονιστικό.
Ακριβώς δίπλα είναι και το Norsk Folkemuseum, το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, που εκτός από τις Νορβηγικές φορεσιές (που είναι πάρα πολλές και πολύ όμορφες) και είδη χειροτεχνίας, φιλοξενούσε μια έκθεση με τις γαμήλιες παραδοσιακές φορεσιές του Πακιστάν.
Μετά από τόση τέχνη, πήγαμε και στο Oslo Live Festival, και είδαμε τους Justice
που ήταν πάρα πολύ καλοί. Αν υποθέσουμε ότι έχουν στίχους, οι Νορβηγοί τους ήξεραν. Ίσως βοήθησαν και οι μπύρες που τις έπιναν πέντε πέντε.
Τι τύποι είναι οι Νορβηγοί; πολύ ωραίοι. Μου άρεσαν περισσότερο από τους Γερμανούς. Είναι όλοι κούκλοι, ψηλοί, ξανθοί, με γαλάζια μάτια; είναι όλες οι γυναίκες δίμετρες, ξανθές, γαλανομάτες; Όχι. Υπάρχουν και καστανοί, που είναι και πιο ενδιαφέρουσες φάτσες. Σύμφωνοι, είναι όμορφοι, αλλά μετά από κανά δυο μέρες δεν σου προξενούν καμία εντύπωση γιατί φαίνονται ίδιοι. Άσε που δεν είναι και καθόλου ψωνισμένοι με την εμφάνισή τους. Εν ολίγοις, κανονικοί άνθρωποι. Με τρία παιδιά έκαστος -παντρεύονται πολύ μικροί και χωρίζουν μικροί επίσης (γύρω στα 30 κάτι).
Μιλούν όοολοι αγγλικά. Δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς, όμως, περίπτωση να χαθείς γιατί όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη θάλασσα και είναι όλοι κάθετοι στην Karl Johans Gate που ξεκινά από τον σταθμό του τρένου και φτάνει ως το παλάτι.
Το Akker Brygge είναι πανέμορφο. Κάνεις βόλτα δίπλα στη θάλασσα (και δίπλα σε ακριβά εστιατόρια με θαλασσινά) και μπορείς απλώς να κάτσεις με τις ώρες στα σκαλοπάτια χαζεύοντας το καράβι που πάει Κοπεγχάγη να πηγαινοέρχεται.
Την τελευταία μέρα είχε τόσο καλό καιρό, σχεδόν 31 βαθμούς, που πήραμε το καραβάκι και πήγαμε στη Hovedøya, ένα από τα νησάκια που βλέπεις απέναντι από το Όσλο.
Για μπάνιο, ηλιοθεραπεία, μπάρμπεκιου και γενικώς αραλίκι. Εκεί τρέχουν όλα τα Νορβηγά μόλις ανοίγει ο καιρός και κάθονται όλη μέρα.
Δεν χόρταινα τα σύννεφα. Από τα πιο υπέροχα σύννεφα που έχω δει ποτέ. Σαν να σου μιλούσαν.
Από τον 33ο όροφο του Plaza. Ώρα 11 το βράδι.
Αν άκουσα μουσική; βεβαίως. Όχι όμως Madrugada. Ούτε Ane Brun. Άκουσα Νορβηγικό Χιπ Χοπ (ναι, υπάρχει!) και μου άρεσε πολύ (παρόλο που δεν καταλαβαίνω γρι. Σίγουρα σε κάνει και γελάς)
Tungtvann - Sinnsyk
Ακολουθεί μήνυμα για το νορβηγικό λόμπι:
Jeg skulle gjerne blitt lenger. Håper dere alle snart kommer og besøker meg i Athen! Jeg følte meg helt hjemme i Oslo. Takk for all moroa!
Κι ένα τραγούδι για την Anja που της αρέσουν οι Rammstein (και μένα μου αρέσουν)
Rosenrot
Μόλις γύρισα με περίμενε το Ελληνικό λόμπι. Επίδαυρος για το Happy Days με τη Fiona Shaw. Καθηλωτική. Πολλές ώρες στην παραλία. Πολλά γέλια.
Και στην Αθήνα, πολλή δουλειά (στη γωνία). Αγκαλιές. Θάλασσα. Θερινό. Θέατρα. Συναυλίες. Krum και Γκοντό, Βάκχες και Bjork. Λένα Πλάτωνος.
Till the bitter end - The Magnetic Fields
The turn - Fredo Viola
Angry Skies
(τα μαγικά χέρια του Digweed)
Χωρίς θορύβους, με πάρκα, συντριβάνια, το Akker Brygge, μουσεία, πολλές συναυλίες. Ιδανική για περπάτημα και μπύρες.
Ίσως δεν ακούγεται ο καλύτερος προορισμός για καλοκαίρι -δεδομένου ότι έχουμε μια σχεδόν εμμονικη σχέση με το Ελληνικό καλοκαίρι και το τρίπτυχο σαγιονάρα-φραπέ-παραλία, αλλά είναι! Ο καιρός ήταν μια χαρά και μάλλον καλύτερος από τους 40 βαθμούς. Να βράδιαζε κιόλας...Μέχρι τα μεσάνυχτα και ακόμα πιο αργά, υπήρχε αυτό το μπλε βαθύ φως με αποτέλεσμα να νομίζεις ότι είναι 9 το βράδι ενώ ήταν 2 το πρωί.
Η Όπερα. Σαν να είναι πάνω σε παγόβουνο που κινείται μέσα στη θάλασσα.
Ένα από τα συντριβάνια στην Karl Johans Gate.
Vigeland Park. Πρέπει να το δεις για το πιστέψεις.
Ιδανικό μέσο μεταφοράς, το τραμ (δεν είναι σαν το δικό μας, που μέχρι να φτάσεις στη Γλυφάδα έχεις διαβάσει ένα βιβλίο 300 σελίδων). Γρήγορο, όμορφο, σου δίνει τη δυνατότητα να δεις όλη την πόλη. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει κίνηση γιατί είναι όλοι είτε στο τραμ, είτε με ποδήλατα ή απλώς πεζοί.
Astrup Fearnley Museet. Εκεί είδα όλο το Cremaster του Matthew Barney, Bruce Nauman, Nan Goldin, Cindy Sherman, Jeff Koons, Trisha Donnelly, Richard Prince, αλλά και Lizzi Bougatsos. Με δωρεάν είσοδο.
Εθνικό Θέατρο. Ίψεν και ξερό ψωμί.
Θέα της πόλης από την Όπερα τα μεσάνυχτα.
Λίγο πριν, στη σκηνή του Gamle Logen είχαμε απολαύσει τον αξιότιμο Stephin Merritt και την παρέα του.
Ο Merritt έσκασε μύτη με μπουζούκι. Έπαιξαν πολλά κομμάτια από το Distortion. Στα highlights η σπαραξικάρδια ειρωνική εκτέλεση του Papa was a Rodeo και το κλείσιμο με το Book of Love.
Lillehammer.
Εκεί απαρνήθηκα την ανθυγιεινή ζωή μου και είπα να πάω για hiking.
Οπότε πήγαμε περίπου 2 ώρες έξω από την πόλη,
μας έπιασε τρελή βροχή, το έδαφος ήταν σπογγώδες, φύσαγε, αλλά ήταν τόσο υπέροχα.
Και βρήκα και χιόνι που είχε ξεμείνει.
Πήγαμε και σε συναυλία που έγινε εδώ
Ringebu Stave Church, του 13ου αιώνα.
Γυρνώντας στο Όσλο, έπρεπε οπωσδήποτε να πάω στο Viking Ship Museum και να δω αυτό
που θα με άφηνε άναυδη. The Oseberg Ship. Απλώς συγκλονιστικό.
Ακριβώς δίπλα είναι και το Norsk Folkemuseum, το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, που εκτός από τις Νορβηγικές φορεσιές (που είναι πάρα πολλές και πολύ όμορφες) και είδη χειροτεχνίας, φιλοξενούσε μια έκθεση με τις γαμήλιες παραδοσιακές φορεσιές του Πακιστάν.
Μετά από τόση τέχνη, πήγαμε και στο Oslo Live Festival, και είδαμε τους Justice
που ήταν πάρα πολύ καλοί. Αν υποθέσουμε ότι έχουν στίχους, οι Νορβηγοί τους ήξεραν. Ίσως βοήθησαν και οι μπύρες που τις έπιναν πέντε πέντε.
Τι τύποι είναι οι Νορβηγοί; πολύ ωραίοι. Μου άρεσαν περισσότερο από τους Γερμανούς. Είναι όλοι κούκλοι, ψηλοί, ξανθοί, με γαλάζια μάτια; είναι όλες οι γυναίκες δίμετρες, ξανθές, γαλανομάτες; Όχι. Υπάρχουν και καστανοί, που είναι και πιο ενδιαφέρουσες φάτσες. Σύμφωνοι, είναι όμορφοι, αλλά μετά από κανά δυο μέρες δεν σου προξενούν καμία εντύπωση γιατί φαίνονται ίδιοι. Άσε που δεν είναι και καθόλου ψωνισμένοι με την εμφάνισή τους. Εν ολίγοις, κανονικοί άνθρωποι. Με τρία παιδιά έκαστος -παντρεύονται πολύ μικροί και χωρίζουν μικροί επίσης (γύρω στα 30 κάτι).
Μιλούν όοολοι αγγλικά. Δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς, όμως, περίπτωση να χαθείς γιατί όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη θάλασσα και είναι όλοι κάθετοι στην Karl Johans Gate που ξεκινά από τον σταθμό του τρένου και φτάνει ως το παλάτι.
Το Akker Brygge είναι πανέμορφο. Κάνεις βόλτα δίπλα στη θάλασσα (και δίπλα σε ακριβά εστιατόρια με θαλασσινά) και μπορείς απλώς να κάτσεις με τις ώρες στα σκαλοπάτια χαζεύοντας το καράβι που πάει Κοπεγχάγη να πηγαινοέρχεται.
Την τελευταία μέρα είχε τόσο καλό καιρό, σχεδόν 31 βαθμούς, που πήραμε το καραβάκι και πήγαμε στη Hovedøya, ένα από τα νησάκια που βλέπεις απέναντι από το Όσλο.
Για μπάνιο, ηλιοθεραπεία, μπάρμπεκιου και γενικώς αραλίκι. Εκεί τρέχουν όλα τα Νορβηγά μόλις ανοίγει ο καιρός και κάθονται όλη μέρα.
Δεν χόρταινα τα σύννεφα. Από τα πιο υπέροχα σύννεφα που έχω δει ποτέ. Σαν να σου μιλούσαν.
Από τον 33ο όροφο του Plaza. Ώρα 11 το βράδι.
Αν άκουσα μουσική; βεβαίως. Όχι όμως Madrugada. Ούτε Ane Brun. Άκουσα Νορβηγικό Χιπ Χοπ (ναι, υπάρχει!) και μου άρεσε πολύ (παρόλο που δεν καταλαβαίνω γρι. Σίγουρα σε κάνει και γελάς)
Tungtvann - Sinnsyk
Ακολουθεί μήνυμα για το νορβηγικό λόμπι:
Jeg skulle gjerne blitt lenger. Håper dere alle snart kommer og besøker meg i Athen! Jeg følte meg helt hjemme i Oslo. Takk for all moroa!
Κι ένα τραγούδι για την Anja που της αρέσουν οι Rammstein (και μένα μου αρέσουν)
Rosenrot
Μόλις γύρισα με περίμενε το Ελληνικό λόμπι. Επίδαυρος για το Happy Days με τη Fiona Shaw. Καθηλωτική. Πολλές ώρες στην παραλία. Πολλά γέλια.
Και στην Αθήνα, πολλή δουλειά (στη γωνία). Αγκαλιές. Θάλασσα. Θερινό. Θέατρα. Συναυλίες. Krum και Γκοντό, Βάκχες και Bjork. Λένα Πλάτωνος.
Till the bitter end - The Magnetic Fields
The turn - Fredo Viola
Angry Skies
(τα μαγικά χέρια του Digweed)
posted by Μαρκησία του Ο. at 11:33 π.μ.
