Δευτέρα, Ιουλίου 22, 2013

Working girl

Αυτό το καλοκαίρι, σκάβω εκδοχές μου που δεν ήξερα ότι είχα. Τις σκάβω από το χώμα, από τον αέρα, από το τίποτα από το οποίο πιάνομαι διαρκώς νομίζοντας ότι είναι κάτι, γιατί το έχω τόση ανάγκη. Κανείς δεν καταλαβαίνει αυτή την άσκηση και νιώθω να απομακρύνομαι πολύ αργά από το άμεσο παρελθόν μου, που έφτιαξα με τόση αγάπη. Είναι φτιαγμένο σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη ζωή, σε μια άλλη συνθήκη, που τώρα μοιάζει ομιχλώδης και προϊόν ονειροφαντασίας, καθώς αναλώνεται σε διαρκείς συζητήσεις για το παρελθόν και το μέλλον της ουτοπίας των παιδικών μας χρόνων.
Το παρόν είναι πάντα αμείλικτο, ακόμα περισσότερο όταν θέτει ζητήματα επιβίωσης -εκεί φαίνεται η διάλυση των κοσμοθεωριών, που όλοι διαθέτουμε σε αφθονία και ίσως κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει μέχρι τελευταίας μας ρανίδος. Και αυτό το καλοκαίρι, σε έναν τόπο που φτιάχνω αναμνήσεις κάθε μέρα, μνήμες άλλης ισχύος και άλλης σημασίας, ζωή άλλης βαρύτητας και άλλης ταχύτητας. αυτή η φωνή γίνεται πότε ψίθυρος το βράδι που με κάνει να ξυπνάω νωρίς χωρίς λόγο ή δυνατή και επιτακτική και βάζει το κεφάλι μου σε τανάλια.
Λίγα πράγματα διακρίνονται ευκρινώς πια μέσα σε τόση ομίχλη που ξεμακραίνει. 


eXTReMe Tracker